คำนำ เรื่องสัน้ เล่มนีเ้ ป็ นส่วนหนึ่งของรำยวิชำกำรเขียน 2 รหัสวิชำ ท30210 จัดทำขึน้ เพื่ อ ฝึ กประสบกำรณ์ใ นกำรเขี ยนเรื่องสั้น และฝึ กกำรใช้ภำษำของ นัก เรีย นชั้น มัธยมศึกษำปี ท่ี 4 เรื่อง ขนมโก๋ชิน้ สุดท้ำย เป็ นเรื่องรำวเกี่ยวกับ ควำมรักระหว่ำง เพศเดียวกัน รวมถึงควำมคิดเห็นและมุมมองของผูค้ นต่อกลุ่มคนที่รกั เพศเดียวกัน ควำมรักของคนสองคนที่ถกู กีดกันจำกคนรอบข้ำง และกำรข้ำมผ่ำนอุปสรรคต่ำงๆ ที่เกิดขึน้ ผูจ้ ดั ทำมีควำมตัง้ ใจและพยำยำมเขียนเรื่องสัน้ อย่ ำงเต็มควำมสำมำรถจึงหวัง เป็ น อย่ ำ งยิ่ ง ว่ ำ จะเกิ ด ประโยชน์แ ละสร้ำ งควำมบัน เทิ ง ให้กับ ผู้อ่ ำ น ทั้ง นี ้ต ้อ ง ขอขอบคุณ คุณครูกนกพร โพคณำรักษ์ ครูผสู้ อนวิชำกำรเขียน 2 ที่ให้คำแนะนำ ในกำรเขียนเรื่องสัน้ และบิดำมำรดำที่ให้กำลังใจจนกระทั่งผลงำนเรื่องสัน้ สำเร็จ ลุลว่ งด้วยดี

Folder 19 พฤศจิกำยน 2564

ขนมโก๋ชนิ้ สุดท้าย โดย folder ขนมโก๋ไส้ถ่วั จะถูกจัดเตรียมไว้อย่ำงดี เพื่อเธอเสมอและตลอดไป

“ฮึกก..กก” “ฮึกก..กก.ฮืออ...อออ” เขำได้ยินเสียงร้องไห้โยเยดังขึน้ ระหว่ำงทำง ขณะเดินกลับบ้ำนหลังจำกนำ ขนมโก๋ไปส่งให้กับชำวบ้ำนในละแวกท้ำยตลำดตำมที่เตี่ยบอก มีเด็กชำยตัวเล็ก กำลังยืนร้องไห้โยเย จนจมูกและปรำงแก้มนุ่มของเด็กน้อยขึน้ สีแดงระเรื่ออย่ำงน่ำ สงสำร มือข้ำงหนึ่งถือกระเป๋ ำนักเรียน ส่วนอีกข้ำงก็ใช้ปำดนำ้ ตำที่ไหลอำบใบหน้ำ ขำว บนพืน้ มีถงุ นำ้ หวำนแตกกระจำยอยู่จนไม่สำมำรถนำกลับมำดื่มได้อีกแล้ว “อำอิงร้องไห้ทำไมคะ” ไฮ่ ลูกชำยหัวแก้วหัวแหวนของแปะเฮีย๊ เจ้ำของร้ำนขำยขนมโก๋ช่ือดังย่ำนตลำด น้อย เจ้ำของเสียงนุ่มนวลที่เอ่ยถำมคนตัวเล็กด้วยควำมอ่อนโยน ใครกันมำทำเจ้ำ ก้อนแป้งของเขำร้องไห้ “ฮึก..ก..กล่องสีของอิงหำยไปหมดเลยเฮียไฮ่..ฮืออ..สีท่ีป๊ำซือ้ ให้องิ โดนเพื่อน เอำไปหมดแล้ว..ฮืออ.ออ”

เป่ ยอิง เด็กชำยตัวน้อยอำยุอำนำมเพิ่งเข้ำปี ท่ี10ไปได้เพียงไม่ก่ี เดือน เป็ น เด็กผูช้ ำยที่มีผิวขำวเนียนรำวกับแป้งขนมโก๋ รู ปร่ำงบอบบำงรำวกับเด็กผูห้ ญิงมำ แต่ไหนแต่ไร จึงทำให้ถูก เพื่อนที่โรงเรียนและเด็กๆในละแวกท้ำยตลำดแกล้งเป็ น ประจำ เสียงร้องไห้โยเยที่มำพร้อมกับนำ้ ตำหลำยหยดบนใบหน้ำขำวของเด็กตัวน้อย ตรงหน้ำ ทำเอำไฮ่อดไม่ได้ท่ีจะยื่นมือเข้ำไปเกลี่ยนำ้ ตำเม็ดโตออกจำกใบหน้ำเล็ก ใครกันชั่งมำแกล้งขโมยเอำกล่องสีไม้สดุ รัก ที่เจ้ำตัวหวงนักหวงหนำ รีบวิ่งเอำมำ อวดเขำถึงหน้ำบ้ำนในวันที่ป๊ำเจ้ำตัว ซือ้ ให้เป็ นของขวัญวันเกิด ชั่งใจร้ำยใจดำ เสียจริงมำทำเจ้ำก้อนแป้งตัวน้อยของเขำร้องไห้จนตัวโยน “ไหนคะ ใครมันกล้ำมำแกล้งเป่ ยอิงของเฮีย บอกเฮียมำเฮียจะไปเอำคืนให้เอง โอ๋ ไม่ตอ้ งร้องแล้วตำแดงหมดแล้วคนเก่ง” “ฮึกก..ตี๋ ตี๋เป็ นคนเอำสีของอิงไป ฮึก” เมื่อคนตัวเล็กเอ่ยชื่ อมำ ไฮ่ก็รอ้ งอ๋อในใจทันที ตี๋หรืออำตี๋เด็กตัว โต หัวโจก ประจำห้องเรียนของคนที่รอ้ งไห้ตวั โยนอยู่ตรงหน้ำเขำ เป่ ยอิงของเขำมักโดนเพื่อน ในห้องแกล้งอยูบ่ อ่ ยๆเนื่องจำกเป็ นเด็กผูช้ ำยที่ตวั เล็กกว่ำเด็กในวัยเดียวกัน รวมถึง รูปร่ำงอันบอบบำงของเจ้ำตัวแล้ว ตัวเล็กแค่นีจ้ ะเอำแรงที่ไหนไปสูก้ บั คนอื่นกัน “ฮึก..จริงนะ เฮียต้องไปเอำคืนให้อิงนะ” “ค่ะ เฮียจะไปเอำกล่องสีคนื ให้เอง ไหนใครอยำกไปกินขนมโก๋บำ้ นเฮียบ้ำง วันนีม้ ีไส้ถ่ วั แดงที่อิงชอบด้วยนะ หยุดร้องไห้แล้วไปกินขนมโก๋กนั ดีกว่ำคนเก่ง” “ฮึก..ไป! อิงไปกินขนมโก๋บำ้ นเฮีย!”

-------------------หนุ่มจีนหน้ำตี๋ท่ีวนั นีแ้ ต่ง องค์ทรงเครื่องจัดเต็มยิ่งกว่ำวันไหนๆ แถมเซ็ตผมที่ ปกปิ ดใบหน้ำหล่อเหลำเสยเปิ ดหน้ำผำกขึน้ ไปด้ำนบน ไฮ่หยิบ ช่อดอกไม้และขนม โก๋ ท่ี เ ตรีย มไว้ พร้อ มกับ ถุง โอเลี ย้ งและน ำ้ หวำนมัด หูห ้อ ยต่อ งแต่ง เดิ น ไปค่อ ม มอเตอร์ไซค์เศษเหล็กคูใ่ จคันโก้ท่ีจอดอยู่บริเวณหน้ำบ้ำน เขำไปซือ้ มอเตอร์ไซค์คนั นีม้ ำจำกร้ำนขำยของเก่ำในตลำดน้อย นำมำประกอบใหม่ดว้ ยตนเอง เป็ นกำรคืน ชี พเศษเหล็กให้ก ลำยเป็ น มอเตอร์ไซค์คัน เก๋ ำที่ วิ่ ง แล่น ไปมำในย่ำนตลำดน้อ ย จนกลำยเป็ นภำพชินตำของผูค้ นในละแวกนี ้ ที่มกั จะเห็นไฮ่ข่ีมอเตอร์ไซค์คนั นี ้ ไปมำบ่อยๆ บำงครัง้ ก็จะมีคนตัวขำวแก้มนุ่มซ้อนท้ำยมำด้วยพร้อมกับมือเล็กสอง ข้ำงที่ถือขนมโก๋และนำ้ หวำนห้อยสอยติดมำด้วยทุกครัง้ จนกลำยเป็ นภำพชินตำ ของใครหลำยๆคน ลูกน้องในร้ำนขนมโก๋เมื่อเห็นหนุ่มหน้ำจี นที่ วันนี แ้ ต่งองค์ทรงเครื่องจัดเต็ม แปลกตำยิ่งกว่ำวันไหนๆ จนต้องหันหน้ำมองตำมกันเป็ นแถบ อดที่จะเอ่ยแซวเป็ น ไม่ได้ “ทำไมวันนีแ้ ต่งตัวหล่อจังล่ะเฮีย นัดสำวไว้หรือ” "มีนดั จะพำสำวไปเที่ยวงำนตรุษจีนที่เยำวรำชหรือครับเฮีย อิจฉำจริง ไม่ได้เกิด มำหล่อแบบเฮียไฮ่จะมีสำวที่ไหนมำชอบกูบำ้ งไหมวะ" "โถ่อย่ำหวังเลยมึงน่ะ หล่อให้ได้สกั ครึง่ ของเฮียเขำก่อนเถอะค่อยมำพูด" "มึงหล่อตำยแหละไอ้แสนมำทำเป็ นว่ำกู"

“ขีเ้ สือกเสียจริงพวกมึง” คนถูกแซวบ่นปดอย่ำงไม่ใส่ใจนัก รีบขึน้ ค่อมมอเตอไซต์คนั เก่ง มือข้ำงหนึ่ง โอบอุม้ ช่อดอกไม้ไว้แนบอก อีกข้ำงจับแฮนด์รถที่มีถุงโอเลีย้ งและนำ้ หวำนสีแดง แขวนห้อยต่องแต่ง อยูข่ ำ้ งกันกับถุงขนมโก๋ท่ีจดั เตรียมเอำไว้ คนที่เหลือแม้อยำกจะ เอ่ยถำมเอ่ยแซวกันมำกเพียงใด แต่เห็นทีว่ำหำกพูดไปมำกกว่ำนีเ้ ฮียของพวกเขำ คงต้องมีกำรใช้ฝ่ำมือฟำดหัวพวกเขำกันบ้ำงแล้วล่ะ จึงพร้อมใจกันเงียบปำกไป

เสียงพูดคุยจ่อกแจ่กจอแจของผูค้ นและเสียงดนตรีบรรเลงดังกึกก้องไปทั่วทุก สำรทิศของย่ำนเยำวรำชในยำมค่ำคืน สร้ำงควำมครึกครืน้ และควำมมีชีวิตชีวำ ให้แก่ยำ่ นมังกรทองในช่วงวันตรุษจีน ท่ำมกลำงบรรยำกำศของกำรเฉลิมฉลองเพื่ อ ต้อนรับปี ใหม่ ตำมประเพณีของชำวจีน ที่ถ่ำยทอดสืบสำนต่อกันมำช้ำนำน มีกำร ประดับโคมไฟสีแดงจำนวนมำกตำมท้องถนนเพื่อเสริมควำมเป็ นสิริมงคลให้แก่ ชีวิตตำมควำมเชื่อของชำวจีน สองฟำกฝั่ งถนนของเยำวรำชเต็มไปด้วยร้ำนค้ำ ร้ำนขำยอำหำรหลำกหลำย ชนิดทัง้ ร้ำนริมถนน รถเข็น หำบเร่แผงลอย วำงขำยเรียงรำยกันเป็ นแนวยำวจรด ตลอดถนนสำยเยำวรำช เยำวรำชเป็ นแหล่งรวบรวมควำมบันเทิงต่ำงๆทัง้ โรงหนัง และโรงงิว้ จำนวนมำก มีวัดทั้งไทยจีนและศำลเจ้ำให้ผูค้ นได้กรำบไหว้สักกำระ กระจำยกันอยูห่ ลำยจุดทั่วเยำวรำช เป็ นแหล่งรวบรวมธุรกิจมืดและอบำยมุขต่ำงๆทั้งกำรพนัน ยำเสพติด โรงฝิ่ น โรงหวย โรงนำ้ ชำ และกำรขำยบริกำรทำงเพศ มีสำวสวยแรกแย้มใส่ชดุ กี่เพ้ำรัดรู ป อวดทรวดทรงมำคอยนวดเฟ้นพูดคุย คอยอำรักขำให้กบั ชำยหนุ่มในยำมค่ำคืน

ตำมโรงนำ้ ชำและสถำนเริงรมย์ตำ่ งๆ เป็ นแหล่งมั่วสุมขนำดใหญ่ท่ีสอดแทรกอยู่ในย่ำน กำรค้ำแห่งนีผ้ สมปนเปไปกับวิถีชีวิตควำมเป็ นอยูข่ องผูค้ นอย่ำงกลมกลืน เพรำะเป็ นย่ำนชุมชนของชำวไทยเชือ้ สำยจีนและชำวจีนจำนวนมำก ที่โล้สำเภำมำ ไกลจำกแผ่นดินใหญ่ มำทำธุรกิจตัง้ หลักปั กฐำนอำศัยอยู่รวมกันที่ประเทศไทย ในย่ำน เยำวรำช ตลำดน้อย และสำเพ็ง ชำวจีนหลำกหลำยเชือ้ ชำติท่ีพำกันย้ำยรกรำกมอำศัย อยู่ท่ีน่ี ส่วนใหญ่จะเป็ นชำวฮกเกีย้ น แต้จ๋ิว และไหหลำ ทำให้มีกำรผสมผสำนระหว่ำง ควำมหลำกหลำยของวัฒนธรรมต่ำงๆเข้ำด้วยกันอย่ำงลงตัว เป็ นอีกหนึ่งเสน่หข์ อง เยำวรำชที่น่ำสนใจ ทำให้ตรุษจีนในเยำวรำชมีควำมครึกครืน้ เป็ นประจำในทุกๆปี ในวันตรุษจีนผูค้ นมักมำรวมตัวกันที่เยำวรำชเป็ นแหล่งท่องเที่ยวของหนุ่มสำวมำก หน้ำหลำยตำ โดยเฉพำะหนุ่มสำววัยแรกแย้มที่แต่งตัวด้วยชุดสีแดงฉูดฉำดกันเสียอย่ำง เต็มยศเพื่อมำโอดโฉม ส่งสำยตำหยอดเยิม้ ให้กนั ไปมำท่ำมกลำงบรรยำกำศยำมค่ำคืน ของเยำวรำช บ้ำ งก็ ซือ้ ของจุก จิ ก จำกร้ำ นค้ำ หำบเร่แ ผงลอยให้กัน เป็ น ของแทนใจ สำหรับควำมรักในวัยแรกรุน่ ที่กำลังคุกลุน่ อยูใ่ นใจของทัง้ คู่ เมื่อมำถึงที่หมำย ไฮ่ตรวจสอบเสือ้ ผ้ำหน้ำผมของตนเองจำกกระจกที่แฮนด์รถ เมื่อพบว่ำไม่มีอะไรผิดปกติก็รีบกระชับช่อ ดอกเบญจมำศแนบอก อีกมือถือถุงที่มีห่อ ขนมโก๋บรรจุอยู่ พร้อมกับใช้นิว้ เกี่ยวถุงโอเลีย้ งและนำ้ หวำนมัดหูหอ้ ยต่องแต่งไปมำ ในมือ แล้วเดินเข้ำไปในงำนทันที ผูค้ นเริม่ หลั่งไหลเข้ำมำในงำนกันอย่ำงคับคั่ง บำงคนก็มงุ่ หน้ำตรงไปกรำบไหว้ สักกำระสิ่งศักดิส์ ิทธิ์ตำมวัดและศำลเจ้ำต่ำงๆที่เปรียบเสมือนเป็ นที่ประทับของเทพเจ้ำ ทัง้ หลำยตำมควำมเชื่อของชำวจีนเป็ นเหมือนสัญลักษณ์ท่ีแสดงให้เห็นถึงควำมเชื่อ และควำมศรัทธำที่อยู่คกู่ นั กับผูค้ นในชุมชนย่ำนเยำวรำชมำอย่ำงช้ำนำน บ้ำงก็มำเดิน เที่ยวเตร็ดเตร่ช่ืนชมควำมงำมของเทศกำลตรุษจีนในเยำวรำช หนุ่มสำวหลำยคูเ่ ดินควง แขนกันเข้ำมำในงำนพำกันเดินซือ้ หำของกินตำมประสำ ชื่นชมบรรยำกำศท่ำมกลำง

กลิ่นอำยของเทศกำลตรุ ษจีน แต่จุดเด่นสำคัญของตรุ ษจีนในเยำวรำชเป็ นสิ่งที่ ผูค้ น มำกมำยให้ควำมสนใจก็คงหนีไม่พน้ กำรแสดงงิว้ ที่จะจัดขึน้ เป็ นประจำในทุกปี และใช่ จุดมุง่ หมำยของไฮ่ในกำรมำเยำวรำชในวันนีก้ ็คือกำรมำชมกำรแสดง งิว้ โดยเฉพำะ ไฮ่มุ่งหน้ำตรงไปยังที่ ตงั้ ของโรงงิ ว้ อี่ไล่เฮี ยงเป็ นโรงงิ ว้ ชื่ อดัง ของย่ำน เยำวรำชที่ตอนนีเ้ ริม่ มีผคู้ นพรุกพร่ำนและกำลังมุงดูกนั เต็มไปหมด เมื่อเดินเข้ำมำใกล้โรงงิว้ ก็ได้ยินเสียงดนตรีและบทขับร้องอันเป็ นเอกลักษณ์ ของกำรแสดงงิว้ ดังชัดเจนขึน้ เรื่อยๆ เสียงดนตรีบรรเลงไปอย่ำงต่อเนื่อง เขำต้องรีบไป จองที่น่งั หน้ำเวทีงิว้ แล้ว เพรำะตอนนีก้ ำรแสดงรอบโหมโรงใกล้จบเต็มที จวนจะได้เวลำ ของกำรเริม่ แสดงเรือ่ งหลักในวันนีแ้ ล้ว ไฮ่รบี พำตัวเองเดินแทรกผ่ำนผูค้ นเพื่อไปยังที่น่งั ด้ำนหน้ำสุดของเวที ไม่สนใจ เสี ย งก่ น ด่ำ ของอำเจ็ ก อำเจ๊ ท่ี ไ ล่ ต ำมหลัง มำ เขำขอเพี ย งแค่ไ ด้น่ ัง ในจุด ที่ ม องเห็ น นักแสดงใกล้ๆก็พอ ในวันนีม้ ีกำรแสดงงิว้ เรือ่ ง ’ฮัวมูห่ ลำน’ เสียงกลองที่กึกก้องพร้อมกับจังหวะ ของดนตรีท่ีเร้ำใจและชวนตื่นเต้น ยิ่งใกล้ถึงเวลำของตัวแสดงหลักเท่ำไรหัวใจของไฮ่ก็ ยิ่งเต้นแรงมำกขึน้ เท่ำนัน้ ถึงแม้เขำจะเคยดูกำรแสดงงิว้ มำหลำยต่อหลำยครัง้ แล้วใน ชีวิต เขำรู ด้ ีว่ำมันจะเปิ ดตัวอย่ำงไร รู จ้ กั หวะหรือแม้กระทั่งบทพูดของตัวละคร แต่ไม่มี ครัง้ ไหนเลยที่เขำจะตื่นเต้นเท่ำครัง้ นี ้ หำกแต่วินำทีตอ่ มำที่เขำได้เห็นตัวตัน้ หรือตัวนำงอย่ำง ’แม่นำงฮัวมูห่ ลำน’ ค่อยๆกรีดกรำยออกมำจำกฉำกหลังเวทีอย่ำงอ่อนช้อย พร้อมกับชุดสีแดงที่พริว้ ไหวไป มำแลดูงดงำม เช่นเดียวกันกับผิวขำวนวลยำมต้องแสงไฟ

สำยตำของไฮ่หยุดนิ่ง จดจ้องไปเพียงคนสวยบนเวทีท่ีตอนนีแ้ ต่งกำยด้วยชุด ของแม่นำงฮัวมู่หลำนเสียเต็มยศ บนใบหน้ำจิม้ ลิม้ มีเครื่องสำอำงแต่งแต้มไปมำจนไม่ เห็นเคล้ำเดิม แถมยังมีเครื่องหัวและเครื่องแต่งกำยพลุงพลังเสียอย่ำงเต็มยศแต่ยงั คง สวยสะพรั่งในสำยตำของเขำมำตลอด เขำจำได้เป็ นอย่ำงดีว่ำคนที่ ยังคงร่ำยรำอยู่ ตรงหน้ำเขำนั้นเป็ นใคร น่ำรักเสียจนเกื อบลืมหำยใจ ไฮ่น่ ังเขินหน้ำแดงส่งยิม้ กว้ำง ให้กบั นักแสดงคนสวยบนเวที ไม่วำ่ จะทำอะไรนักแสดงผูน้ ีก้ ็ดงู ดงำมไปเสียหมด ตกหลุมรักอีกแล้ว เขำตกหลุมรักนักแสดงคนสวยตรงหน้ำครัง้ ที่เท่ำไรแล้วก็ไม่อำจ รูไ้ ด้ หลงรักเธอเสียจนโงหัวไม่ขนึ ้

ทำให้ไฮ่หลงเสน่หข์ องมันเข้ำอย่ำงจัง เขำสำมำรถนั่งมองมันซำ้ ๆได้ทงั้ วันหำกนักแสดง ตรงหน้ำเขำเป็ นนักแสดงคนสวยผูน้ ี ้ กำรแสดงบทบำทเป็ น แม่นำงฮัวมู่หลำน สตรีผมู้ ีควำมกล้ำหำญและเสียสละถูก ถ่ำยทอดมำให้แก่ผชู้ มได้อย่ำงสมบูรณ์แบบ สมบูรณ์แบบเสียจนเขำอยำกขึน้ ไปแสดง เป็ น แม่ทัพฮงฮุยคู่กัน กับแม่น ำงฮัวมู่ ห ลำนแทนคนบนเวที เสียให้รูแ้ ล้วรู ร้ อด เขำไม่ สำมำรถละสำยตำไปจำกคนตรงหน้ำได้แม้เพียงแค่วินำทีเดียว -------------------“....อำอิง”

สำยตำของทัง้ สองสบตำกันเพียงครู ่ แม้จะเป็ นเวลำเพียงไม่ก่ีวินำทีแต่รอยยิม้ หวำน ที่นกั แสดงผูน้ นั้ ส่งให้กนั กลับตรำตรึงอยูใ่ นใจของชำยผูน้ ีไ้ ปตลอดชีวิต

ก่อนที่แม่นำงฮัวมู่หลำนจะหันกลับไปกรีดกรำยตัง้ ใจแสดงบทบำทของตนเองต่อ บนเวที เสียงขับร้องแหลมตำมแบบฉบับของงิว้ จีน ท่วงท่ำลีลำของนักแสดงตรงหน้ำ มันไม่ใช่เรื่องง่ำยที่คนทุกคนจะสำมำรถทำได้ กำรที่ตอ้ งเปร่งเสียงแหลมยำวๆแบบนี ้ ร่ำยรำแสดงท่ำทำงต่ำงๆอย่ำงอ่อนช้อยไปพร้อมกับกำรที่ตอ้ งแบกเครื่องหัวรวมถึง เครื่องแต่งกำยที่ดทู ่ำแล้วคงจะหนักน่ำดู หำกมิใช่ผทู้ ่ีผ่ำนกำรฝึ กฝนมำอย่ำงดีก็คงไม่ สำมำรถทำมันได้ กำรที่ตอ้ งมำนั่งดูกำรแสดงงิว้ แบบนีใ้ นช่วงที่โรงหนังเริ่มได้รบั ควำมนิยมมำกขึน้ อำจไม่ ใ ช่ ท ำงเลื อ กของใครหลำยๆคน หำกแต่ ไฮ่ ใ นวัย ยี่ สิ บ ต้น ๆกลับ ชื่ น ชอบมัน มำกกว่ำสิ่งใด เสียงแหลมอันเป็ นเอกลักษณ์ของงิว้ และท่วงท่ำทำนองอันพริว้ ไหว

“ตกใจหมดเลยเฮียไฮ่ เล่นอะไรเนี่ย” อดีตนักแสดงงิว้ เมื่อสักครู ่ท่ีตอนนีไ้ ม่หลงเหลือเค้ำโครงของแม่นำงฮัวมู่หลำนอยู่ แล้ว เครื่องสำอำงที่เคยแต่งแต้มอยู่บนใบหน้ำสวยตอนนีถ้ กู ทำควำมสะอำดออกจนไม่ เหลือแม้แต่นิดเดียว มีเพียงแค่ควำมอ่อนหวำนและนุ่มนวลบนใบหน้ำขำว ที่เมื่อสักครู ่ ดุเอ็ดคนที่เข้ำมำไม่ให้ซมุ่ ให้เสียง ทำเอำเขำตกใจเสียแทบแย่ ไฮ่ยิม้ กว้ำงก่อนจะนำช่อ ดอกเบญจมำศสีขำวพร้อมกับ ขนมโก๋และถุงนำ้ หวำนที่ เตรียมมำยื่นให้กบั คนตัวเล็กตรงหน้ำไปถือไว้ ตอนนีเ้ ป่ ยอิงของเขำเติบโตเป็ นหนุ่มน้อย วัยแรกรุ น่ เต็มตัว ดวงตำกลมโตที่ตอนนีป้ รำศจำกนำ้ ตำใสบนใบหน้ำเหมือนครัง้ ยังวัย เยำว์ ไหนจะแก้มอูมทั้งสองข้ำงที่ ตอนนี ข้ ึน้ สีแดงระเรื่อดูน่ำรัก น่ำชัง ริมฝี ปำกอิ่มที่ ตอนนีม้ ีเพียงลิปมันสีออ่ นเคลือบอยูเ่ พียงเท่ำนัน้ น่ ำ รัก เสี ย จริ ง สมกั บ ที่ ไ ด้ร ับ บทเป็ น ถึ ง ตัว นำง แม้จ ะเป็ น ชำยก็ ต ำม เพรำะ ควำมสำมำรถ ที่มีอยูม่ ำกล้นในตัวของนักแสดงผูน้ ีร้ วมถึงใบหน้ำอันอ่อนหวำน แม้จะมี ผูค้ นไม่นอ้ ยที่ไม่เห็นด้วยกับกำรนำชำยมำแต่งเป็ นตัวนำงเช่นนี ้ แต่หำกมันทำให้สำมำรถ

กอบโกยเงินจำนวนมำกเข้ำกระเป๋ ำของตนเองได้ คนพวกนัน้ ก็พร้อมที่จะทำเป็ นไม่รู ้ ไม่เห็นทันที ช่ำงโลภกันเสียจริง ไอ้พวกคนเห็นแก่ตวั “ขนมโก๋หรือ?” “ที่ลอื ้ ชอบไง” “จะซือ้ ใจอั๊วหรือไงกัน” “แล้วได้ไหมล่ะ” “หึๆ” เป่ ยอิงหัวเรำะในลำคอเล็กน้อยพร้อมกับยิม้ กว้ำงกลับไป ไฮ่น่งั ลงกับพืน้ หลังพิงเข้ำกับรัว้ ปูนแข็งทื่อ อีกด้ำนของรัว้ นัน้ ยังมีกำรเฉลิมฉลองรื่น เริงของงำนเทศกำลตรุษจีนกันอย่ำงครึกครืน้ หำกแต่เมื่อข้ำมผ่ำนกำแพงนัน้ มำมีเพียง คนสองคนที่ผลัดกันป้อนขนมโก๋และนำ้ ในถุงไปมำ หลบหลีกควำมวุ่นวำยและสำยตำ ผูค้ น มือข้ำงหนึ่งถูกจับมำประสำนกันไว้ แม้ตอนนีจ้ ะมีแสงสว่ำงเพียงเล็กน้อยจำกดวง จันทร์เพียงเท่ำนัน้ แต่ไฮ่กลับมองเห็นใบหน้ำสวยของนักแสดงคนเก่งตรงหน้ำได้ชดั เจน มำกกว่ำหน้ำเวทีเสียอีก

ปลำยจมูกแตะกันเบำๆเช่นนี ้ “ขอบคุณมำกนะอำไฮ่ ทุกๆเรือ่ งเลย” “ลือ้ จะมำขอบคุณอั๊วทำไมกันเรือ่ งแค่นีเ้ อง” “ถ้ำไม่มีลอื ้ อั๊วก็คงไม่ได้มำเล่นงิว้ แบบนีห้ รอก” “มันเป็ นเพรำะลือ้ เก่งต่ำงหำกอำอิง ไม่ใช่เพรำะอั๊วสักหน่อย ลือ้ น่ะเก่งมำกๆ เก่ง ที่สดุ เลยนะอำอิงของอั๊ว” ไฮ่ยิม้ กว้ำง พร้อมกับใช้มือหนำลูบไปที่ศีรษะเล็กอย่ำงอ่อนโยน ก่อนใช้ริมฝี ปำก แตะที่ส่วนเดียวกันเบำๆ เอนศีรษะพิงหัวไหล่เล็ก พร้อมกับนำมือเรียวมำกอบกุมไว้ เช่นเดิม “อั๊วรักลือ้ นะอำอิง” “เดี๋ยวก็มีคนมำเห็นหรอกอำไฮ่” “ไม่มีใครมำเห็นหรอก” “ถ้ำมีใครมำรูเ้ ข้ำว่ำเรำเป็ นอะไรกันมันไม่ใช่เรือ่ งเล่นๆเลยนะ”

“วันนีเ้ ก่งมำกเลยนะ”

“ก็ไม่ตอ้ งให้ใครรูก้ ็ได้ อยูก่ นั แบบนีก้ ็ได้”

“จริงหรือ”

“....”

“จริงสิ อำอิงของอั๊วเก่งที่สดุ อยูแ่ ล้ว”

“อยูก่ นั แบบนีก้ ็ได้ไม่เป็ นไร”

รอยยิม้ บำงถูกจุดขึน้ มำอีกครัง้ เหมือนโลกทัง้ ใบสว่ำงไสวขึน้ มำทันตำเมื่อฝ่ ำมือ เรียวของนักแสดงตรงหน้ำเลื่อนขึน้ มำประคองใบหน้ำของไฮ่เข้ำหำกัน พร้อมกับใช้

“อำไฮ่..ที่ลือ้ พูดว่ำ.รักอั๊วน่ะ” “...”

“ลือ้ แน่ใจแล้วใช่ไหม” “แน่ใจสิ” “สักวันลือ้ ก็ตอ้ งแต่งงำน” “ไม่แต่ง อั๊วไม่แต่ง” “…” “อั๊วไม่แต่งงำนก็ได้อำอิง” “ลือ้ ไม่อยำกมีลกู หรืออำไฮ่ อั๊ว..อั๊วมีลกู ให้ลอื ้ ไม่ได้หรอกนะ “ “อั๊วไม่อยำกมีลกู อั๊วไม่มีลกู ก็ได้ มีแค่ลอื ้ อั๊วมีแค่ลอื ้ ก็พอแล้วอำอิง” “อั๊วพูดจริงๆ อั๊วมีแค่ลอื ้ ก็พอแล้ว” อยูก่ นั แบบนีต้ ลอดไปก็ได้ไม่ตอ้ งให้ใครรู ้ ไม่ตอ้ งแต่งงำน ไม่ตอ้ งมีลกู แค่มีเรำสอง คน คอยป้อนขนมโก๋ให้กนั ไปมำ แค่มีอำอิงนั่งกินขนมโก๋ขำ้ งๆกันก็พอแล้ว ขอเพียง เท่ำนีช้ ีวิตของไฮ่ก็ไม่ตอ้ งกำรอะไรอีกแล้ว เขำขอแค่ได้อยูร่ ว่ มกับอำอิงไปชั่วนิรนั ดร์ แค่นีก้ ็เพียงพอแล้ว “อำอิง” “หือ” “ลือ้ รูค้ วำมหมำยของดอกเบญจมำศไหม” “ไม่รูส้ ิ มันหมำยถึงอะไรงัน้ หรือ” “มันหมำยถึง ควำมรักที่ซ่อื สัตย์และมั่นคง”

ดอกเบญจมำศ มีควำมหมำยถึง ควำมรักที่ ซ่ือสัตย์และมั่นคง เปรียบเสมือนกับ ควำมรักของเขำที่มีให้กบั คนตรงหน้ำไม่ว่ำกำลเวลำจะเปลี่ยนผันไปมำกเพียงใด หัวใจ ของเขำก็จะซื่อสัตย์และมันคงต่อคนคนนีเ้ พียงผูเ้ ดียว “...” “อั๊วจะไม่ไปมีใครคนอื่นหรอกนะ อั๊วจะมีแค่ลอื ้ คนเดียว ต่อให้ลอื ้ จะไล่อ๊วั ก็ไม่ไป” “อือ้ ” “กี่ปีแล้วที่รูจ้ กั กันมำ” “ไม่รู ้ จำไม่ได้แล้ว” “ตัง้ แต่ลอื ้ ยังตัวเท่ำเอวอั๊ว ร้องไห้โยเยมำให้อ๊วั ปลอบทุกวัน ตัง้ แต่ยงั เล่นงิว้ ไม่เป็ น ด้วยซำ้ ” “อำไฮ่เลิกล้อ” “สวยขึน้ เยอะเลยนะ สวยเสียจนอั๊วตกหลุมรักลือ้ ครัง้ แล้วครัง้ เล่ำ” “อำไฮ่” “หือ้ ” “ลือ้ จะคอยอยูถ่ ือนำ้ หวำนให้อ๊วั ตลอดไปเลยไหม” “ตลอดไป” “จะคอยป้อนขนมโก๋ตลอดไปไหม”

“ตลอดไป”

“ไม่เป็ นไร”

“จะคอยเช็ดนำ้ ตำให้อ๊วั ตลอดไปไหม”

“ฮึก.ก เฮียไฮ่”

“ตลอดไป”

“ไม่ตอ้ งร้อง”

“จะมีแค่อ๊วั คนเดียวใช่ไหม จะไม่มีคนอื่น จะคอยปกป้องอั๊ว จะอยูก่ บั อั๊วตลอดไป” “อั๊วจะอยูก่ บั ลือ้ ตลอดไป” “สัญญานะ” “สัญญา”

ยำมเมื่ อ เห็ น หยำดน ้ำ ตำใสไหลริน ลงมำจำกดวงตำคู่ส วย หัว ใจของเขำ เจ็บปวดเหลือเกิน ค่อยๆยกมือขึน้ เกลี่ยนำ้ ตำใสบนใบหน้ำ พร้อมกับโอบกอดคน ตรงหน้ำแนบอก โอบกอดและปลอบปะโรมหัวใจที่แตกสลำย ไม่ว่ำจะต้องแตก สลำยอีกสักกี่ครัง้ แต่หำกมีฝ่ำมือข้ำงนีค้ อยโอบกอดกัน ควำมเจ็บปวดที่ผ่ำนมำก็ พลันหำยไปจนหมดสิน้

“อั๊วจะอยูก่ บั ลือ้ ตลอดไป จะคอยป้อนขนมโก๋ให้ลอื ้ จะคอยอยูถ่ ือนำ้ หวำนให้ลอื ้ จะเป็ นกำลังใจให้ลอื ้ ทุกวัน จะปกป้องตลอดไป จะคอยเช็ดนำ้ ตำในวันที่ลอื ้ เศร้ำ อั๊วจะบอกรักลือ้ ทุกวัน” .

ตอนนี พ้ วกเขำทั้ง คู่ไ ม่เ หลื อ ที่ ใ ห้ไ ปอี ก แล้ว ไม่มี แม้บำ้ นให้กลับ ไม่มี แม้แ ต่ ครอบครัว ตอนนีค้ ำว่ำครอบครัวคงเหลือเพียงแค่เขำทัง้ สองคน ทำไมกำรรักใครสัก คนถึงต้องถูกตีกรอบจำกผูค้ น ไม่มีอิสระ ไม่สำมำรถเลือกได้แม้กระทั่งชีวิตของ ตนเอง กำรรักกันมันผิดบำปมำกขนำดนัน้ เชียวหรือ

.

ใครกันมันเป็ นคนต้นคิด ใครมันเป็ นคนขีดเส้นตีกรอบแคบๆนีใ้ ห้กับควำมรัก ของคนอื่น เขำอยำกกร่นด่ำด้วยถ้อยคำหยำบคำย ตะโกนใส่หน้ำและถ่มนำ้ ลำย ให้กับคนพวกนั้น พวกคนที่ทำลำยควำมรัก สร้ำงควำมเจ็บปวดและแตกสลำย ให้แก่ผคู้ นครัง้ แล้วครัง้ เล่ำ

“อั๊วรักลือ้ สุดหัวใจอาอิง” หำกมีคนถำมว่ำเขำเกิดมำทำไม ไฮ่คงตอบได้ไม่ยำก เกิดมำเพื่อรักเป่ ยอิง คอยปกป้องดูแลและเฝ้ำรอวันที่คนตัวเล็กของเขำเติบโตอย่ำง แข็งแรงและมีควำมสุขในทุกวัน แค่นีก้ ็เพียงพอแล้ว -------------------“ฮึก..ก.ฮึกก”

หำกคิดว่ำควำมรักของเขำมันผิดบำปนักจนไม่สำมำรถอยู่ร่วมกันได้ จนต้อง สำปแช่งให้จมดิน ขับไล่ไปให้พน้ สำยตำ เขำก็พร้อมที่จะจับมือกันหนีไปอยู่ให้ไกล แสนไกล อยูใ่ ห้ห่ำงจำกผูค้ นที่เคยรูจ้ กั มีเพียงเขำสองคนที่จบั มือกันฟ่ ำฟั นอุปสรรค ไปด้วยกัน และจะไม่มีวนั ย้อนกลับมำเหยียบที่น่ี ชุมชนตลำดน้อยแห่งนีเ้ ป็ นอันขำด

ถือเสียว่ำอย่ำงน้อย เขำทั้งสองก็ได้หลุดออกมำจำกกรอบแคบๆที่ผูค้ นเหล่ำนั้น ตีกรอบเอำไว้ ต่อไปนีจ้ ะมีเพียงเขำทัง้ สองคน

“อั๊วรักลือ้ นะอำอิง” “อั๊วก็รกั ลือ้ เหมือนกัน อำไฮ่”

สุดท้ำยแล้ว เรำก็ได้อยูด่ ว้ ยกันเสียที “อำอิง...ลือ้ เสียใจไหมที่ไม่ได้เป็ นงิว้ แล้ว” “ไม่หรอก” “แน่ใจหรือ” “อือ้ แค่ได้อยูก่ บั ลือ้ ถึงจะไม่ได้เป็ นงิว้ ก็ไม่เป็ นไร” รอยยิม้ บำงบนใบหน้ำสวยช่วยให้หวั ใจของไฮ่อบอุ่นขึน้ เป็ นเท่ำตัว แม้จะเพิ่ง ผ่ำนเรื่องเลวร้ำยมำไม่นำน แต่หำกมีมือเรียวคู่นีค้ อยโอบกอดกันเสมอ เรื่องร้ำยๆ ในใจก็พลันหำยไปเป็ นปลิดทิง้ “อั๊วมีเงินติดมำแค่นีน้ ะ คงต้องรีบหำงำนทำแล้วล่ะ” “ไม่เป็ นไร เดี๋ยวเรำช่วยกันหำก็ได้” “อั๊วพำลือ้ มำลำบำกหรือเปล่ำ” “ไม่หรอกน่ำ ลือ้ อย่ำคิดมำกเลย เรำลงเรือลำเดียวกันแล้วนะ มีอะไรก็ตอ้ ง ช่วยกันสิ” “ไอ๊หยำ คนเก่งของอั๊ว” . .

ใช้เงินเก็บอันน้อยนิดที่ติดตัวมำ สร้ำงเนือ้ สร้ำงตัวด้วยมือทัง้ สองข้ำงของตัวเอง ลองผิดลองถูกจนนับครัง้ ไม่ถว้ น จับมือกันก้ำวผ่ำนเรื่องรำวทัง้ ดีและร้ำยที่พดั ผ่ำนเข้ำ มำในชีวิตไม่รูก้ ่ีครัง้ ต่อกี่ครัง้ หำกแต่มือบำงคู่หนึ่งคอยถือโอเลีย้ งเย็นๆป้อนให้กัน ถือ ผ้ำ เช็ ด หน้ำ ผื น บำงคอยซับ เหงื่ อ อยู่ข ้ำงๆ ช่ ว ยกัน ก่ อ ร่ำ งสร้ำงตัวข้ำ มผ่ำ นเรื่อ งรำว มำกมำย จำกที่เคยคิดว่ำควำมรักที่ก่อตัวขึน้ ในวัยเยำว์อำจเป็ นเพียงแค่ควำมรักผิวเผิน ที่อำจแค่ผ่ำนมำแล้วก็ผ่ำนไป แต่ตอนนีก้ ลับกลำยเป็ น ควำมรักที่ฝังรำกลึกลงในจิตใจ จนทำให้เขำได้รูจ้ กั กับควำมรักที่แท้จริง

จำกวันเป็ นเดือน เคลื่อนไปเป็ นปี เรื่อ งรำวเลวร้ำ ยในอดี ต กลับ กลำยเป็ น เพี ย งฝุ่ นละอองของควำมทรงจ ำที่ หลงเหลืออยู่ในจิตใจ ควำมยำกแค้นในอดีตผันแปลเป็ นควำมสำเร็จในชีวิต ตอนนีเ้ ขำ ทำสำเร็จแล้ว ร่วมมือกันเปิ ดร้ำนขนมโก๋อยู่ในย่ำนตลำดเก่ำแห่งนี ้ นำสูตรขนมโก๋ท่ียงั พอจำได้บำ้ งมำปรับเปลี่ยนดัดแปลงเป็ นสูตรของตั วเอง ทำขนมโก๋วำงขำยหน้ำร้ำน พร้อมกับนำ้ หวำนและโอเลีย้ งเย็นๆ ตื่นแต่เช้ำมำเตรียมแป้งเพื่อทำขนม พร้อมกับมองดู คนรักตัวขำวที่ยืนกวนไส้ขนมอยูใ่ นร้ำน

ควำมสำเร็จที่เริ่มต้นจำกกำรเปิ ดเพียงร้ำนขำยขนมโก๋เล็กๆ ปั่ นจักรยำนส่ง ขนมขำยตำมห้ำงร้ำนและโชห่วยต่ำงๆ ช่วยกันสร้ำงเนือ้ สร้ำงตัวจำกเงินเก็บที่เหลือ เพียงน้อยนิด ถึงจะลำบำกแต่มนั กลับสุขใจเหลือเกิน “ทำได้แล้วนะ เรำทำสำเร็จแล้วนะอำอิง” “อือ้ เรำทำได้แล้ว ขอบคุณมำกๆเลยนะอำไฮ่” “ขอบคุณอะไรกัน” “ขอบคุณที่ยงั อยูต่ รงนีก้ บั อั๊วเสมอ ขอบคุณจริงๆ”

“ขนมโก๋รำ้ นเรำแป้งมันก็ยงั ไม่น่มุ เท่ำแก้มลือ้ อั๊วคงต้องปรับสูตรแป้งใหม่ดว้ ย เหมือนกัน ฟอด!” “ฮ่ำๆๆๆ อำไฮ่ลอื ้ เลิกแกล้งอั๊วได้แล้ว อั๊วจั๊กจี ้ ฮ่ำๆๆๆ” แม้ตอนนีอ้ ำยุอำนำมจะข้ำมผ่ำนคำว่ำวัยรุ ่นมำหลำยปี แต่อำอิงก็ยงั คงสวย สะพรั่งสำหรับเขำมำตลอด ดีใจเหลือเกินที่เกิดมำแล้วครัง้ หนึ่งในชีวิตได้พบเจอกับ ควำมสวยงำมเช่นนี ้ ควำมงำมที่ไม่สำมำรถหำได้จำกที่ใดในโลก เขำกล้ำพูดได้เลย ว่ำแม้แต่สวรรค์เองก็ไม่สำมำรถสร้ำงสิ่งที่ สวยงำมเท่ำคนสวยตรงหน้ำเขำได้ แม้แต่ นำงฟ้ำนำงสวรรค์ก็ยงั สวยไม่เท่ำคนรักของเขำ เทียบกันไม่ติดแม้แต่นิดเดียว

“อั๊วก็ขอบคุณลือ้ เหมือนกันที่กล้ำเสี่ยงมำกับอั๊ว ลำบำกมำด้วยกันเยอะเลย เนอะ”

-------------------“นี่ไงแก ร้ำนนีแ้ หละที่เห็นในรีวิวอะ”

“ต่อจำกนีก้ ็ไม่ตอ้ งลำบำกแล้วไง” “อั๊วรักลือ้ นะ” “อั๊วก็รกั ลือ้ เหมือนกัน อือ้ ! อำไฮ่!” “ไอหยำ อั๊วว่ำนำ้ หวำนร้ำนเรำยังหวำนเท่ำลือ้ ไม่ได้เลย อั๊วคงต้องปรับสูตรใหม่ แล้วมัง้ ” “อำไฮ่ ลือ้ นี่มนั ขีฉ้ วยโอกำสไม่เปลี่ยนเลยจริงๆเชียว” ฟอด! ฟอด! “อำไฮ่! ลือ้ นี่มนั จริงๆเลย”

“ร้ำนนีห้ รอ แกเดินเข้ำไปสิ” “เอำขนมโก๋หนึ่งชุด กับโอเลีย้ งสองแก้วค่ะ” “รอสักครูน่ ะคะ” “ร้ำนสวยจังเลยเนอะ” “อือ้ ฉันชอบมำกเลยร้ำนแบบนีอ้ ะ เหมือนได้ยอ้ นกลับไปในอดีตเลย” วันนีเ้ ธอกับเพื่อนมำร้ำนขนมโก๋ตำมรีวิวจำกเพจชื่อดัง เป็ นร้ำนขนมโก๋เก่ำแก่ท่ี อยู่ค่กู ับตลำดโบรำณแห่งนีม้ ำหลำยสิบปี ภำยในร้ำนยังคงคลำสสิกเอำไว้ ทำให้รูส้ ึก เหมือนกับได้ยอ้ นเวลำกลับไปในอดีตจริงๆ ในยุคสมัยนีร้ ำ้ นค้ำต่ำงๆมักปรับเปลี่ยนร้ำน ให้มีควำมทันสมัยขึน้ ตำมควำมนิยมของผูค้ น ทำให้รำ้ นแบบนีห้ ำยำกขึน้ เรือ่ ยๆ

ระหว่ำงรอโอเลีย้ งและขนมโก๋ท่ีส่ งั เอำไว้ เธอก็มองสำรวจบรรยำกำศภำยใน ร้ำนไปเรือ่ ยๆจนสะดุดเขำกับภำพแขวนผนังของชำยชรำคนหนึ่งแขวนเอำไว้ ข้ำงๆกันมี ภำพของชำยชรำในรูปกับผูช้ ำยอีกคนถ่ำยภำพคูก่ นั แขวนไว้ใกล้ๆ ขณะที่เธอยังจดจ้อง ไปที่รูปภำพใบนัน้ ชำยชรำคนหนึ่งถือไม้เท้ำค่อยๆเดินถือถุงโอเลีย้ งสีเข้ม พร้อมกับขนม โก๋ชิน้ เล็กในจำนขึน้ ไปวำงไว้หน้ำภำพของชำยชรำบนผนัง พร้อมกับเงยหน้ำมองคนใน ภำพเพียงครูห่ นึ่ง แล้วเดินถือถุงนำ้ หวำนกลับไปนั่งที่เก้ำอีห้ ลังร้ำน “ขนมโก๋กบั โอเลีย้ งที่ส่งั ได้แล้วค่ะ”

ของผูส้ งู อำยุท่ีเติบโตมำพร้อมกับยุคที่งิว้ ได้รบั ควำมนิยมมำก รวมถึงอดีตนักแสดงงิว้ ในวัยเจ็ดสิบแปดปี ที่ยงั คงมำนั่งดูงิว้ ในเทศกำลตรุษจีน ทุกๆปี สำยตำจดจ้องไปที่นกั แสดงบนเวทีมือข้ำงหนึง่ ถือถุงนำ้ หวำนมัดยำงห้อยอยู่ ส่วนมืออีกข้ำงหนึ่งถือชิน้ ขนมโก๋เอำไว้ “อั๊วถือถุงนำ้ หวำนคนเดียวจนเมื่อมือหมดแล้วนะอำไฮ่ ไหนลือ้ บอกว่ำจะเป็ น คนถือให้อ๊วั ตลอดไปไง ทำไมปล่อยให้อ๊วั ถือเองแบบนีเ้ ล่ำ” “ไหนลือ้ บอกว่ำจะคอยอยูป่ อ้ นขนมโก๋ให้อ๊วั ไง”

“ขอบคุณมำกค่ะ เอ่อ ขอโทษนะคะคุณลุงคนนัน้ กับคนในภำพใช่คนเดียวกัน

“ลือ้ รูไ้ หมไม่มีใครทำขนมโก๋อร่อยเท่ำลือ้ เลยนะ”

ไหมคะ”

“ลือ้ น่ะลืมสัญญำของเรำไปข้อนึงหรือเปล่ำ”

“อ๋อ ใช่คะ่ เป็ นรูปของคุณลุงกับเจ้ำของร้ำนอีกคนที่เสียไปแล้วน่ะค่ะ” “เสียไปนำนหรือยังคะ” “เห็นว่ำน่ำจะประมำณสี่ถึงห้ำปี ได้แล้วนะคะ”

“ไหนลือ้ สัญญำกับอั๊วว่ำจะอยูก่ บั ด้วยตลอดไป แล้วทำไมปล่อยให้อ๊วั มำนั่งดู งิว้ คนเดียวแบบนี่กนั ” “ใช้ไม่ได้จริงๆเลยนะลือ้ น่ะ”

“ขอบคุณมำกค่ะ” เทศกำลตรุษจีนหมุดเวียนกลับมำอีกครัง้ โรงงิว้ หลำยๆโรงในตอนนีย้ บุ ตัวลงไปเป็ น จำนวนมำก เพรำะในสมัยนีม้ ีควำมบันเทิงมำกมำยให้เลือกสรรค์ จึงทำให้ควำมนิยม ของงิว้ เริม่ ถดถอยลงเรื่อยๆจนโรงงิว้ ต่ำงๆต้องยุบตัวลง แต่ก็ยงั คงมีคณะงิว้ ที่ยงั สืบสำร กำรแสดงนีส้ ืบทอดต่อกันมำเรื่อยๆ มีกำรปรับเปลี่ยนให้เข้ำกับยุคสมัย จำกตอนแรกที่ จะแสดงแค่ช่วงเทศกำลตรุ ษจีน เทศกำลกินเจ และวันสำคัญต่ำงๆ ก็เริ่มแสดงในวัน อื่นๆมำกขึน้ เร่แสดงตำมโรงละครและสำรเจ้ำต่ำงๆ ถึงแม้งิว้ จะได้รบั ควำมนิยมน้อยลง แต่ก็ยงั มีผคู้ นส่วนหนึ่งที่ยงั คงชื่นชอบกำรแสดงงิว้ อยู่ โดยส่วนใหญ่แล้วมักจะเป็ นกลุม่

“ถ้ำเจอกัน อั๊วจะตีลอื ้ ให้หลังลำยเลยเชียว” . . . อย่ำมัวแต่ดงู ิว้ จนเพลินเล่ำ กลับมำหำกันบ้ำง กลับมำเยี่ยมบ้ำนเรำบ้ำงนะอำไฮ่