BIMS2093 QAWAID FIQHIYYAH (GROUP A) TAJUK: AL-MASHAQQAH TAJLEB AT-TIYSÎR KUMPULAN 15 DIHANTAR KEPADA: DR. FAUZIAH BINTI MOHD NOOR DISEDIAKAN OLEH: NAMA

NO. MATRIK

AHMAD RUSHDAN BIN MOHD ZAUTI

287015

MUHAMMAD FAHMI FAIZ BIN MOHD RIZAL

289831

1.0

PENGENALAN

2.0

KAEDAH-KAEDAH AL-MASHAQQAH TAJLEB AT-TIYSÎR

Kaedah 4 Ad-dârurah tuqadar be qadariha or mâ ubîh le dârurah yuqadar be qadarihâ (Keperluan mempunyai had yang tidak boleh dilampaui) Darurah atau keperluan yang disekat oleh pengepungan tidak seharusnya mengeksploitasi Rukhsah. Pemerintah di sini telah mengehadkan Darûrah adalah perkara yang berbahaya atau kesusahan yang teruk yang tidak dapat ditanggung oleh manusia (Kamali, 2006). Dengan kata lain, kaedah undang-undang ini merupakan prinsip yang menyatakan bahawa walaupun dalam keadaan terpaksa, seseorang itu tidak boleh melampaui apa yang benar-benar perlu. Ini bermakna walaupun boleh diterima untuk mengambil tindakan untuk memenuhi keperluan sebenar atau menangani kecemasan, tindakan tersebut hendaklah berkadar dan terhad kepada apa yang benar-benar diperlukan dalam keadaan tersebut. Prinsip ini sering digunakan dalam konteks mempertahankan diri atau penggunaan kekerasan oleh penguatkuasaan undang-undang. Antara contoh yang dapat digunakan berkaitan dengan kaedah dalam konteks mempertahankan diri adalah jika seseorang diancam oleh orang lain dengan senjata. Orang yang diancam akan dibenarkan menggunakan kekerasan yang munasabah untuk mempertahankan diri, tetapi mereka tidak akan dibenarkan menggunakan kekerasan yang boleh memberi kesan sehingga mampu utuk mematikan melainkan ia benar-benar perlu untuk mengelakkan kematian atau kecederaan serius. Dengan kata lain, penggunaan kekerasan haruslah berkadar dengan ancaman yang dihadapi. Selain itu, dalam konteks persaingan perniagaan, jika syarikat ingin memperoleh kelebihan daya saing berbanding pesaingnya, ia wajar menggunakan cara undang-undang untuk berbuat demikian, tetapi ia tidak seharusnya terlibat dalam amalan yang menyalahi undang-undang atau tidak beretika seperti merasuah orang dalam, penetapan harga, atau tingkah laku antipersaingan. Amalan sedemikian tidak diperlukan untuk kejayaan, dan boleh mengakibatkan akibat undang-undang dan reputasi untuk syarikat.. Hal ini bersesuaian dalam firman Allah dalam surah Surah Al-Baqarah, ayat 286 "... setiap perbuatan ada balasannya..." Ayat ini menegaskan bahawa setiap tindakan ada akibatnya yang tersendiri dan hendaklah berhati-hati semasa melakukan sebarang tindakan dan segala sesuatu mempunyai hadnya dan seseorang itu tidak boleh melebihi had itu, sama ada dalam hal peribadi, undang-undang atau perniagaan. Prinsip ini berfungsi sebagai peringatan untuk sentiasa bertindak dalam had apa yang perlu, dan mengelakkan tindakan yang berlebihan atau tidak perlu. Kaedah 5 Ma jaz le udhr batal be zawalih (Sekiranya sesuatu menjadi sah dengan alasan yang sah, ia menjadi haram apabila alasan itu berakhir) Jika sesuatu itu dibenarkan kerana sebab atau alasan tertentu, ia menjadi haram apabila sebab atau alasan itu tidak lagi wujud. Contoh prinsip ini dalam tindakan dalam perspektif Islam ialah tempoh iddah (tempoh menunggu) bagi wanita yang telah diceraikan atau janda. Menurut undang-undang Islam, wanita mesti mematuhi tempoh tertentu yang dikenali sebagai iddah sebelum dia boleh berkahwin semula. Tempoh iddah bagi wanita yang diceraikan ialah tiga kali haid atau tiga bulan, yang mana lebih lama, manakala tempoh iddah bagi wanita yang berstatus janda ialah empat bulan dan sepuluh hari. Dalam tempoh iddah ini, wanita tidak dibenarkan berkahwin dengan lelaki lain. Tempoh ini dianggap sebagai alasan yang sah untuk wanita itu tidak berkahwin lagi. Apabila tempoh ini

berakhir, wanita itu bebas untuk berkahwin semula. Jika dia berkahwin semula sebelum tamat tempoh ini, ia akan dianggap haram kerana alasan untuk tidak berkahwin semula (iaitu tempoh iddah) tidak akan wujud lagi. Manakala dalam konteks perniagaan pula ialah Contoh prinsip ini dalam tindakan dalam konteks perniagaan ialah penggunaan diskaun harga sementara. Sebuah syarikat mungkin menawarkan diskaun harga sementara pada produk sebagai strategi promosi untuk meningkatkan jualan. Dalam tempoh promosi, pelanggan boleh membeli produk pada harga yang lebih rendah. Walau bagaimanapun, sebaik sahaja tempoh promosi tamat, syarikat mesti kembali kepada struktur harga biasa. Jika syarikat terus menawarkan harga diskaun selepas tempoh promosi tamat, ia akan dianggap tidak sah kerana alasan untuk harga diskaun (iaitu promosi) tidak akan wujud lagi. Selain itu, ia juga boleh dianggap sebagai amalan perniagaan yang mengelirukan dan tertakluk kepada penalti undang-undang. Sebab mengapa prinsip ini digunakan dalam konteks undang-undang, Islam, perniagaan atau mana-mana konteks lain adalah untuk mengekalkan keadilan, ketelusan dan konsistensi dalam membuat keputusan. Prinsip ini membantu untuk memastikan bahawa tindakan atau keputusan yang wajar dalam keadaan tertentu tidak diteruskan selama-lamanya atau tanpa alasan yang wajar. Kaedah 6 Al-hâjah tanzil manzil ad-dârurah „âmmah aw khâssah (Keperluan am/khusus, boleh berkembang menjadi keperluan) Kaedah ini digunakan untuk menentukan boleh atau tidak bolehnya sesuatu perbuatan berdasarkan tahap keperluan. Apabila sesuatu tindakan dianggap perlu, ia dibenarkan untuk dilakukan, walaupun ia secara amnya dilarang. Tahap keperluan dikategorikan kepada dua jenis: keperluan am (âmmah) dan keperluan khusus (khâssah). Perbezaan antara keduanya ialah keperluan umum terpakai kepada masyarakat secara keseluruhan, manakala keperluan khusus terpakai kepada individu atau sekumpulan kecil individu. Sistem perundangan Islam mengiktiraf bahawa manusia mungkin menghadapi keadaan yang tidak dijangka dan luar biasa di mana penerapan undang-undang yang ketat akan mengakibatkan kemudaratan atau ketidakadilan. Oleh itu, kaedah ini membolehkan pengecualian dibuat dalam kes sebegini, sambil tetap mengekalkan keutuhan dan semangat keseluruhan sistem perundangan Islam. Sebagai contoh isu tayammum (berwuduk kering) dalam bersuci. Menurut syariat Islam, bersuci (wudhu atau ghusl) adalah syarat untuk melakukan ibadah tertentu seperti solat. Pada kebiasaannya, ini memerlukan penggunaan air, tetapi dalam keadaan tertentu, seperti apabila air tidak tersedia atau penggunaannya akan mendatangkan kemudaratan, mungkin difikirkan perlu untuk bertayammum, iaitu dilakukan dengan tanah atau pasir yang bersih. Dalam kes ini, keperluan keadaan akan mengatasi keperluan umum untuk menggunakan air, dan individu itu akan dibenarkan untuk bertayammum. Ini akan dianggap sebagai keperluan am atau kes 'âmmah.

3.0

PENUTUP

REFFERENCES Kamali, M. H. (2006). Legal Maxims and Other Genres of Literature in Islamic Jurisprudence. Arab Law Quarterly, 20(1), 77–101. https://doi.org/10.1163/026805506777525429