1ο ποίημα: Η ψυχή, Χ.Ζ.

Τι είναι ψυχή; Είναι , μια σκέψη ανοιξιάτικη Που τριγυρνάει μέσα στα ανθισμένα λουλούδια Ψυχή, είναι τα πορφυρά , τα κόκκινα τριαντάφυλλα Που ξάφνου η μυρωδιά τους σε διαπερνά με μια γλυκιά μελωδία ... μια ανάμνηση Ψυχή μπορεί να είναι το δάκρυ που κυλά αργά από τα μάτια, γεμάτο πόνο και απωθημένα Γεγονότα που δεν σβήνονται από την μνήμη… Ψυχή είναι η αγάπη που μέσα στην σιωπή ανοίγει τα φτερά της και παίρνει τον έλεγχο του κορμιού και του μυαλού σου , αφήνοντας σε να κάνεις πράγματα τρελά, να πετύχεις το ακατόρθωτο Και τι πραγματικά είναι η ψυχή ; Ψυχή είναι ό,τι εμείς επιλέγουμε να είμαστε, ποιοι θέλουμε να γίνουμε . Είναι οι στιγμές που μας ολοκληρώνουν.... που μας χαρακτηρίζουν...που μας στιγματίζουν... Τι είναι ψυχή;...

2o ποίημα: Σ΄ αγαπώ, Κ.Β.

Σ΄ αγαπώ γιατί όταν αντικρίσω την ματιά σου τα πάντα γύρω μου σταματούν. Παύει να μ’ ενδιαφέρει ο,τιδήποτε... Σ ΄αγαπώ γιατί ψάχνω τρόπο και αφορμή για να σου μιλήσω Σ' αγαπώ γιατί με κάνεις να ονειρεύομαι, Με τα μάτια ανοιχτά... Σ' αγαπώ γιατί όταν με αγγίζεις το μυαλό μου ταξιδεύει Σε ένα ανύπαρκτο σύμπαν. Απλώς Σ' αγαπώ. Στο πρόσωπό σου Αντικρίζω Γυμνή την αλήθεια... Από τη ματιά σου Ξάφνου πετρώνεται η ψυχή μου... Από την αγκαλιά σου Ωριμάζει η σκέψη μου... Από την μυρωδιά σου Σ' αγαπώ γιατί σχεδίασες κόκκινα σημάδια στα φτερά μου που συμβολίζουν την αγάπη τη δικιά μου. Σ' αγαπώ γιατί η σιωπή σου με σκοτώνει μα άθελα μου με στοιχειώνει... Σ 'αγαπώ για το δάκρυ που προσπάθησες μάταια να κρύψεις απ’ την καρδιά μου Σ' αγαπώ γιατί όλα θυμίζουν το χαμόγελο σου το γλυκό που αδυνατώ να ξεπεράσω Σ' αγαπώ γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς...

3ο ποίημα: Να θυμάσαι, Μ.Κ. Να θυμάσαι την αγάπη και την φροντίδα που σου έδωσε η οικογένειά σου Τα γέλια και τις όμορφες στιγμές που μοιράστηκες με την παρέα σου Την στιγμή που πήρες στα χέρια σου το πτυχίο και διέκρινες μέσα από τα μάτια των γονιών σου πόσο υπερήφανοι ήταν για εσένα Να θυμάσαι το λευκό φόρεμα που φόρεσες αλλά και την ανθοδέσμη με τα κόκκινα τριαντάφυλλα που σου έδωσε μπροστά από την εκκλησιά Τα δάκρυα χαράς που κυλούσαν από τα μάτια σου μόλις το άκουσες να κλαίει για πρώτη φορά… Αλλά Να μην ξεχάσεις τα βράδια εκείνα που έκλαιγες με σιωπή Το άγχος και η σκέψη της αποτυχίας Τις στιγμές που άθελά σου ξεσπούσες στον εαυτό σου και τις στενοχώριες που ξάφνου εμφανίστηκαν στην ζωή σου Γιατί αυτά ήταν η αιτία που άνοιξες τα φτερά σου και έγινες δυνατή ,ξεπερνώντας η ψυχή σου τις δυσκολίες δημιούργησες κάτι καλό για να θυμάσαι…

4ο ποίημα: Η ανιδιοτελής αγάπη, Ε.Ν. Η ανιδιοτελής αγάπη επηρεάζει τη σκέψη μου και γεμίζει την ψυχή μου χρώματα καθώς αντικρίζω τα μάτια σου. Ο έρωτας με τα άσπρα φτερά του με σημάδεψε με τα κόκκινα βέλη του. Η ανιδιοτελής αγάπη άθελα μου με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Η ανιδιοτελής αγάπη κάνει ξάφνου τον κόσμο να σταματά όταν είμαι κοντά σου. Η ανιδιοτελής αγάπη κάνει τη σιωπή σου να με ενθουσιάζει. Η ανιδιοτελής αγάπη μετατρέπει το δάκρυ μου σε χαρά. Η ανιδιοτελής αγάπη με κάνει αυτό που είμαι χωρίς υπερβολές.

5ο ποίημα : Είμαστε ικανοί να αγαπήσουμε;, Ε.Α. Άραγε στα χρόνια μας είναι ακόμη η αγάπη ζωντανή; Είναι, πλέον, οι άνθρωποι ικανοί να αγαπήσουν;

Νέοι χαμένοι στις σκέψεις τους. Με κομμένα τα φτερά. Χωρίς όνειρα και στόχους για το μέλλον. Είναι οι νέοι αυτοί ικανοί να αγαπήσουν;

Άνθρωποι που ζουν μέσα στη σιωπή, που το δάκρυ είναι φίλος κολλητός με τα μάτια τους, είναι ικανοί να αγαπήσουν;

Ξάφνου, κανείς δεν έχει χρώματα στην ψυχή. Κανείς δεν βλέπει τα τριαντάφυλλα κόκκινα και την θάλασσα γαλανή.

Άθελά μας ή και όχι κλειστήκαμε στους εαυτούς μας. Είμαστε, άραγε, εμείς ικανοί να αγαπήσουμε;

6ο ποίημα: Το Κόκκινο Κρασί, Γ.Κ. Το κόκκινο κρασί Σταλιά σταλιά το πίνω Το κόκκινο κρασί Σιωπή παντού αφήνω Ένα δάκρυ κύλισε Από τα ωραία σου τα μάτια Που ήρθε η μοίρα και διέλυσε Της ψυχής σου τα κομμάτια Άθελά μου και γω σου είπα την αλήθεια Και δεν προτίμησα τη σιωπή, αλλά την ειλικρίνεια Τώρα ξάφνου η καρδιά σου ματώνει ολοκληρωτικά Και οι σκέψεις μου σφραγίζονται με αμέτρητα καρφιά Όσο εσύ ρίχνεις βροχή από αίμα Προσπαθώ να το φυλάξω Και όταν η αγάπη σου βγάλει φτερά Να μπορώ να τα κρατήσω Έτσι, κάθε φορά που ματώνεις Να πίνω τα αίματά σου Και να το συστήνω σ' όλους Το κόκκινο κρασί