นิทานอีสป เรื่อง แพะสองตัว ในท้องทุ่งแห่งหนึ่ง มีแพะอยู่สองฝูงซึง่ หากินและอาศัยกันอยู่คนละฟากของลาธาร แต่แล้ววัน หนึ่งแพะซึง่ เป็ นหัวหน้าฝูงของทัง้ สองฝ่ ายได้เดินมามาพบกันที่สะพาน ด้านล่างมีกระแสนา้ เชี่ยวกรากไหลผ่าน สะพานนัน้ เป็ นไม้เก่าๆมีทางเดินที่แสนแคบและยากลาบาก แพะทัง้ สองตัว ต่างก็จะข้ามไปยังอีกฟากของลาธาร และด้วยความทะนงตนของมันทัง้ คู่ทาให้ไม่มีตวั ไหนยอม หลบ ให้อีกตัวที่อยู่ตรงข้าม เมื่อตัวหนึ่งก้าวขาลงบนท่อนไม้ อีกตัวก็กา้ วตาม จนทัง้ คู่เดินมา จนถึงกลางสะพาน หัวหน้าฝูงที่อยู่ฝ่ ั งตะวันออกก็ส่งเสียงตวาดว่า “เจ้าจงหลีกไปให้พน้ ให้ขา้ เดินข้ามไปก่อนแล้วเจ้าค่อยข้าม” หัวหน้าฝูงที่อยู่ฝ่ ั งตะวันตกก็ไม่ยอมแพ้ จึงบอกว่า “เจ้า ต่างหากที่ตอ้ งหลีกทางให้ขา้ ข้ามไปก่อน”เมื่อตกลงกันไม่ได้ แพะทัง้ สองตัวจึงกระโจนเข้าใส่กนั พวกมันใช้เขาขวิดกัน เพราะไม่มีใครหลีกทางให้ใคร ต่างก็คิดว่าตนเองเหนือกว่าอีกฝ่ าย ทันใด นัน้ พวกมันทัง้ คู่ก็ตกจากสะพาน และถูกกระแสนา้ ที่กาลังเชี่ยวกรากพัดพาไป :: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รูว้ า่ :: การรูจ้ กั โอนอ่อนผ่อนปรนบ้าง…ย่อมดีกว่าผูท้ ระนงตนหรือมีทิฏฐิ ดอื ้ รัน้ จะส่งผลให้ได้รบั เคราะห์รา้ ยในที่สดุ

นิทานอีสป เรื่อง ปูกบั ง ณ ทุ่งหญ้าแห่งหนึ่ง งูกบั ปูเป็ นเพื่อนรักกัน ทัง้ สองมักจะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ ปูมีนิสยั ชอบเดินไปด้านข้าง ส่วนงูชอบเลีอ้ ยคดเคีย้ วไปมา วันหนึ่ง ปูเห็นงูเดินคดเคีย้ วไปมาน่าราคาญ ปูจงึ บอกให้งเู ดินเหมือนมันแต่งไู ม่ยอมทาตาม ปูโมโหมาก เมื่องูเผลอมันจึงใช้กา้ มของมันหนีบ ที่คองูจนตาย เมื่อปูเห็นร่างของงูยืดตรงแข็งทื่อราวกับท่อนไม้ เจ้าปูก็พดู ว่า "ถ้าเจ้าเลือ้ ยตรง ๆ อย่างนีเ้ สียแต่แรก เจ้าก็คงไม่ตอ้ งโดนลงโทษแบบนีห้ รอก"

:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รูว้ ่า :: ผูม้ ีนิสยั คดโกงและไม่ซ่อื ตรงมักพบหายนะเข้าสักวัน

นิทาอีสป เรื่อง กบกับหนู หนูตวั หนึ่งออกเดินทางท่องเที่ยวจนมาถึงลาธาร เพื่อหาอาหาร มันเห็นว่าอีกฝั่ งของลาธารมี อาหารอุดมสมบูรณ์ จึงคิดจะข้ามฝั่ งไป มันเดินไปหากบที่อยู่แถวนัน้ แล้วบอกให้พามันว่ายนา้ ข้ามไป แต่กบปฏิเสธ "ข้าก็ตวั พอๆกับท่าน แล้วข้าจะพาท่านข้ามไปได้อย่างไร" หนูไม่ยอมและ ยืนยืนที่จะไปให้ได้ ด้วยความราคาญกบจึงยอมโดยให้หนูเอาเท้าผูกติดกับเท้าของมันแล้วว่าย นา้ พาไป เมื่อมาถึงกลางลาธารกบว่ายนา้ ต่อไปไม่ไหวจึงหยุด และก่อนที่ทงั้ สองจะจมนา้ ไป ด้วยกัน ก็มีนกเหยี่ยวตัวหนึ่งบินผ่านมาเห็นเข้า จึงบินโฉบลงมาคาบทัง้ สองไปกินพร้อมๆ กัน

:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รูว้ ่า :: การบังคับเอาประโยชน์จากผูท้ ่ีไม่สามารถให้ได้ ย่อมมีแต่ความเสียหาย

นิทานอีสป เรื่อง พ่อค้าเกลือกับลา พ่อค้าเกลือขี่ลาของเขาจากชายฝั่ งกลับบ้านพร้อมเกลือหอบใหญ่ จนกระทั่งมาถึงแม่นา้ สาย หนึ่งซึง่ มีทางนา้ ตืน้ ๆ พอให้ขา้ มไปได้ พวกเขาเคยข้ามแม่นา้ สายนีม้ าแล้วหลายครัง้ โดยไม่เกิด เหตุเภทภัยอันใด แต่ในครัง้ นีเ้ จ้าลากลับลื่นเสียหลักลงไปในนา้ ครึง่ ตัว เมื่อพ่อค้าเกลือช่วยฉุด ให้มนั ยืนกลับขึน้ มาได้อีกครัง้ เกลือมากมายก็ละลายไปกับสายนา้ แล้ว เจ้าลารูส้ กึ ยินดีปรีดา เมื่อรูส้ กึ ว่าภาระของมันเบาลงไปมาก มันจึงจบการเดินทางด้วยความเบิกบานใจ วันต่อมา พ่อค้าก็ไปซือ้ เกลือมาอีกหอบ และในระหว่างทางกลับบ้าน เจ้าลาจดจาได้ว่าเกิดอะไรขึน้ ตรง ทางข้าม มันจึงจงใจทิง้ ตัวลงไปในนา้ คราวนีม้ นั กาจัดภาระของมันไปได้เกือบหมดเลยทีเดียว พ่อค้าฉันโกรธขึน้ มาในทันใด เขาจึงหันลากลับไปยังชายฝั่ งอีกครัง้ หนนีเ้ ขาหอบเอาฟองนา้ สอง ตะกร้าใหญ่ๆ วางไว้บนหลังลา และเมื่อถึงทางข้าม เจ้าลาก็แกล้งล้มลงอีก ครัน้ เมื่อตะกายลุก ขึน้ มาได้ เจ้าลาผูน้ ่าสมเพชก็ตอ้ งลากตัวเองกลับบ้านพร้อมสัมภาระที่หนักกว่าเดิมถึง 10 เท่า :: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รูว้ ่า :: วิธีการเดียวกันไม่อาจใช้ได้กบั ทุกสถานการณ์

นิทานอีสป เรื่อง กบเลือกนาย ณ ทะเลสาบแห่งหนึ่งอันอุดมสมบูรณ์ มีกบฝูงหนึ่งอาศัยอยู่อย่างมีความสุข วันหนึ่งพวกมัน ปรึกษากันว่าน่าจะมีกษัตริยม์ าปกครอง พวกมันจึงไปร้องขอต่อเทพจูปิเตอร์ เทพจูปิเตอร์จงึ ได้ โยนขอนไม้กอ้ นหนึ่งลงมาในทะเลสาบแห่งนี ้ พวกกบต่างตื่นเต้นดีใจพากันขึน้ ไปร้องเพลงเต้น ระบากันอยู่บนท่อนไม้นนั้ หลายวันต่อมาพวกกบต่างเบื่อราชาขอนไม้ท่ีได้แต่ลอยนา้ ไปมา จึง ไปวิงวอนขอให้เทพจูปิเตอร์ส่งกษัตริยม์ าให้ใหม่อีกครัง้ เทพจูปิเตอร์จงึ ได้ส่งปลาไหลลงมา แต่ ปลาไหลก็เอาแต่มดุ อยู่ในรูพวกมันจึงได้ไปร้องขอต่อเทพจูปิเตอร์อีกครัง้ คราวนีเ้ ทพจูปิเตอร์ได้ ส่งนกกระสาลงมา นกกระสาได้ไล่จิกกินกบไปทีละตัวๆ ทุกวันจนกบแทบไม่เหลือ ส่วนกบที่ เหลือก็ไปร้องขอต่อเทพจูปิเตอร์อีกครัง้ เทพจูปิเตอร์นนั้ ด้วยความราคาญพวกกบจึงกล่าวว่า “หากพวกเจ้าไม่พอใจในความเป็ นอยู่แบบเดิม พวกเจ้าก็จงทนเผชิญกับหายนะที่รอ้ งขอกัน ต่อไปเถอะ”

:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รูว้ ่า :: การไม่รูจ้ กั พอในสิ่งที่มีอยู่ย่อมเกิดผลร้ายตามมา

นิทานอีสป เรื่อง สุนขั กับเงา หมาตัวหนึ่งคาบก้อนเนือ้ วิ่งข้ามสะพานมา เมื่อถึงกลางสะพานก็กม้ มองลงไปในนา้ เบือ้ งล่าง เห็นหมาตัวหนึ่งกาลังคาบเนือ้ ชิน้ ใหญ่กว่า

" โอ้โห! เจ้าหมานี่มนั ได้เนือ้ มาจากไหนนะชิน้ ใหญ่กว่าเราเสียอีก " เจ้าหมาคิดในใจด้วย ความละโมบ จึงอ้าปากเห่ากรรโชกหมายจะแย่งเอาเนือ้ ก้อนนัน้ มาครอง

ทันทีท่ีอา้ ปาก เนือ้ ที่คาบอยู่ก็รว่ งหล่นลงนา้ กว่าจาสานึกได้หมากับก้อนเนือ้ ที่เห็นคือ เงาของตัวเองในนา้ ก็สายเกินไปเสียแล้ว

:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รูว้ ่า :: โลภมาก ลาภหาย

นิทานอีสป เรื่อง ห่านกับไข่ทองคา ชายชราผูห้ นึ่งมีฐานะยากจน สมบัติทงั้ หมดที่เขามีก็คือบ้านเก่าๆ หลังหนึ่งกับแม่ห่านอีกตัว หนึ่งเท่านัน้ แม่ห่านจะออกไข่วนั ละฟองเพื่อให้เขานาไปขายที่ตลาดทุกวัน อยู่มาวันหนึ่งแม่ ห่านนึกสงสารจึงออกไข่ทองคาฟองหนึ่งให้แก่ชายชราชายชราดีใจมาก รีบนาไข่ทองคาไปขาย ได้เงินมามากมายและทาให้ฐานะดีขนึ ้ แต่ชายชรายังไม่พอใจ เกิดความโลภอยากจะได้ไข่ ทองคาหลายๆ ใบในคราวเดียวกัน

ชายชราคิดว่าในท้องห่านต้องมีไข่ทองคาเหลืออยู่อีกมาก วันหนึ่งเขาจึงแอบย่องเข้าไป ในเล้าห่าน แล้วเอามีดที่เตรียมไว้ผ่าท้องห่านทันที แต่อนิจจา นอกจากจะไม่พบไข่ทองคาเลย สักใบในท้องห่านแล้ว แม่ห่านก็ตอ้ งมาตายลงอีกนับแต่นนั้ เป็ นตันมา ชายชราผูโ้ ลภมากไม่มีทงั้ ห่าน หรือแม้แต่ไข่ห่านสักใบให้นาไปขายอีกต่อไป :: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รูว้ ่า :: โลภมาก ลาภหาย

นิทานอีสป เรื่อง อึ่งอ่างกับวัว ณ หนองนา้ ริมทุ่งนา วัวตัวหนึ่งเดินมากินนา้ และเหยียบโดนลูกอึ่งอ่างตายไปหลายตัว เมื่อแม่ อึ่งอ่างกลับมา ลูก ๆ ก็รบี เล่าให้แม่ฟังด้วยความตื่นกลัวว่า " แม่จ๋าเมื่อกีม้ ีตวั อะไรไม่รู ้ สูงใหญ่ ทะมึนเหยียบพวกเราตายไปตัง้ หลายตัว น่ากลัวมากเลยจ๊ะ "

แม่อ่งึ อ่างได้ฟังก็สดู ลมพองตัวให้ใหญ่ขนึ ้ แล้วถามด้วยความอยากรูว้ ่า " ตัวใหญ่เท่านี ้ ไหม? " ลูกอึ่งอ่างบอกว่า " ใหญ่กว่านีอ้ ีกจ้ะแม่ " แม่อ่งึ อ่างจึงพองตัวขึน้ อีก

ลูก ๆ ก็ตอบว่า " ยังใหญ่ไม่ถึงครึง่ เลยแม่ " แม้ว่าแม่อ่งึ อ่างจะพยายามพองตัวขึน้ เท่าไร แต่ลกู ๆ ก็ยงั ส่ายหน้าว่ายังใหญ่ไม่ถึงครึง่ แม่อ่งึ อ่างนึกฉุนเฉียวจึงพองตัวขึน้ สุดแรงเกิดจน ตัวเองทนไม่ไหว ท้องแตกตายที่รมิ หนองนา้ แห่งนัน้ .

:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รูว้ ่า :: เมื่อทาสิ่งใดควรรูจ้ กั ประมาณตนให้เหมาะสม

นิทาน เรื่อง มดกับตั๊กแตน เช้าวันหนึ่งในฤดูรอ้ น ตั๊กแตนร้องเพลงอย่างสนุกสนาน มันก็หนั ไปเห็นฝูงมดขนอาหารเดินผ่าน มา จึงเอ่ยปากชวนฝูงมดให้มาร้องเพลงด้วยกัน มดตัวหนึ่งตอบว่า "ไม่ได้หรอก พวกข้าต้องรีบ หาอาหารมาตุนไว้ สาหรับฤดูหนาวที่กาลังจะมาถึง แล้วเจ้าไม่เตรียมอาหารไว้บา้ งหรือ" "ไม่ เห็นต้องรีบเลย อีกตัง้ นานกว่าจะถึงฤดูหนาว" ตั๊กแตนตอบ

เมื่อฤดูหนาวมาถึงสัตว์ต่าง ๆ พากันหลบอยู่แต่ในรัง ส่วนตั๊กแตนหาอาหารไม่ได้เลย มันจึง มาขออาหารแบ่งจากฝูงมด "ข้ามัวแต่ทาตัวไร้สาระในฤดูรอ้ น ตอนนีข้ า้ สานึกแล้วได้โปรดแบ่ง อาหารให้ขา้ บ้างเถิด" ฝูงมดจึงตอบว่า "ถ้าเจ้าสามารถร้องเพลงได้อย่างสบายใจได้ในฤดูรอ้ น ทาไมเจ้าจึงไม่ทาต่อไปในฤดูหนาวล่ะ"

:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รูว้ ่า :: ควรเตรียมตัวให้พร้อมเสมอ สาหรับสิ่งที่จะต้องเจอในวันข้างหน้า

นิทานอีสป เรื่อง ราชสีหก์ บั หนู ราชสีหต์ วั หนึ่งเอนกายหลับใหลอยู่ในป่ าทึบ หัวอันใหญ่โตของมันวางอยู่บนหัวอุง้ เท้า หนูนอ้ ยขี ้ กลัวบังเอิญวิ่งมาบนตัวของมันโดยไม่ได้ตงั้ ใจ ด้วยความกลัวและร้อนรนที่จะรีบหนีไปให้พน้ เจ้าหนูกลับแล่นปรูดไปบนจมูกราชสีห์ ราชสีหง์ ีบหลับอยู่ดีๆ ครัน้ ถูกรบกวนมันจึงตะปบอุง้ เท้า อันใหญ่โตลงไปบนเจ้าสัตว์ตวั น้อยด้วยความฉุนโกรธหวังจะฆ่าหนูให้ตาย "ปล่อยข้าไปเถิด" เจ้าหนูผนู้ ่าสงสารขอร้อง "กรุณาปล่อยข้าไป แล้วสักวันหนึ่งข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างแน่นอน" ราชสีหร์ ูส้ กึ ขบขันยิ่งนักเมื่อคิดว่าเจ้าหนูจะมาช่วยอะไรมันได้ แต่มนั เป็ นสัตว์ท่ีมีเมตตาจึง ปล่อยเจ้าหนูไปในที่สดุ อีกไม่ก่ีวนั ต่อมา ขณะกาลังซุม่ ล่าเหยื่ออยู่ในป่ า ราชสีหก์ ็ติดบ่วงของ นายพราน มันไม่อาจหลุดเป็ นอิสระบ่วงของนายพรานได้จงึ คารามเสียงดังก้องป่ าด้วยความ โกรธแค้น เจ้าหนูจาเสียงนัน้ ได้จงึ รีบวิ่งมาเจ้าป่ ากาลังดิน้ รนอยู่ในตาข่าย มันรีบวิ่งตรงไปที่ เชือกเส้นใหญ่เส้นหนึ่งซึง่ รัดราชสีหเ์ อาไว้ก่อนจะกัดแทะเชือกจนขาด ในที่สดุ ราชสีหก์ ็เป็ นอิสระ "ท่านหัวเราะตอนที่ขา้ บอกว่าจะตอบแทนท่าน" เจ้าหนูกล่าว "บัดนีท้ ่านคงเห็นแล้วว่าแม้แต่หนู ก็ช่วยราชสีหไ์ ด้" :: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รูว้ ่า ::ความเมตตาไม่เคยสูญเปล่า