วิชาคอมพิวเตอร์

เด็กหญิง สิรกิ านต์ จันมาก เลขที่๑๕ เด็กหญิง ชนินาถ เรืองศรี เลขที่๕ ชัน้ มัธยมศึกษาปี ท่ี๒

คุณครูผสู้ อน คุณครูนิตยา ชูดา

โรงเรียนบ้านขัน

เรื่อง ชาวนากับงู ชาวนาเดินออกจากบ้านในฤดูหนาววันหนึ่ง ระหว่างทางพบงูเห่าตัวหนึ่ง นอนตัวแข็งใกล้

ตายอยู่บนคันนา ด้วยความเหน็บหนาว ชาวนาเห็นดังนัน้ ก็นกึ สงสาร จึงอุม้ มันขึน้ มาไว้ใน อ้อมแขนเพื่อให้มนั หายหนาว

เมื่องูเห่าได้รบั ความอบอุ่นก็เริม่ มีกาลังมากขึน้ ทันทีท่ีเห็นชาวนา มันก็ตกใจ และฉกเขา ตามสัญชาตญาณ ก่อนที่จะเลีอ้ ยหนีไป ชาวนาทนพิษบาดแผลไม่ไหวได้แต่ราพึงก่อนที่ เขาจะตายว่า "เราไม่น่าช่วยเจ้าสัตว์รา้ ยนีเ้ ลย สมควรแล้วที่เราจะต้องตายเพราะมัน

เรื่อง กากับเหยือกน้า ในวันที่อากาศร้อนจัด เจ้ากาน้อยตัวหนึ่งกาลังกระหายนา้ อย่างมาก

ปี กของมันเริม่ อ่อนแรงลงทุกที มันจึงหยุดพักใต้ตน้ ไม้ มันหันไปเห็นเหยือกนา้ ขนาดใหญ่วางอยู่แต่ในนา้ นัน้ มีอยู่แค่กน้ เหยือก ซึง่ มันไม่สามารถเอาจะงอย ปากของมันลงไปกินนา้ ได้ ระหว่างที่เจ้ากากาลังคิดหาวิธีท่ีจะกินนา้ ในเหยือก นัน้ สายตาของมันก็เหลือบไปเห็นก้อนกินมากมายบนพืน้ มันจึงค่อย ๆ คาบ

ก้อนหินใส่ลงไปในเหยือกนา้ นา้ ก็ค่อย ๆ สูงขึน้ ๆ จนมาถึงปากเหยือก เจ้ากา น้อยแสนฉลาดจึงได้กินนา้ อย่างง่ายดาย

เรื่อง ไก่ป่ากับสุนขั จิง้ จอก ในยามเย็นอันแจ่มใสวันหนึ่ง เมื่อดวงอาทิตย์กาลังจะลับฟ้าลาโลกที่สวยงาม ผูเ้ ฒ่าไก่แสนฉลาดตัวหนึ่งก็บินขึน้ ไปบนต้นไม้เพื่อเกาะคอน ก่อนจะพักกาย หลับไหล มันตีปีกสามครัง้ และโก่งคอขันเสียงดัง ทว่ากาลังจะซุกหัวเข้าไปใต้ ปี กนั่นเอง ดวงตาสุกใสของมันก็พลันสะดุดกับจมูกแหลมยาวของเจ้าหมา จิง้ จอกที่ยืนอยูข่ า้ งล่าง

"เจ้าได้ยินข่าวอันแสนวิเศษบ้างไหม" หมาจิง้ จอกร่าร้องด้วยท่าทาง ที่ต่ืนเต้นยินดี

เรือ่ ง กระต่ายกับเต่า วันหนึ่ง กระต่ายป่ าหัวเราะเต่าว่าขาสัน้ และเดินเชื่องช้า เมื่อเต่าได้ยินจึงท้า

ทายกลับไปว่า "ถึงเจ้าจะวิ่งเร็ว แต่ขา้ คิดว่าถ้าเราลองมาแข่งกัน ข้าจะต้อง เอาชนะเจ้าได้แน่" แต่กระต่ายป่ ากลับมั่นใจว่าเต่าไม่มีทางเอาชนะมันได้ แน่นอน มันจึงตอบตกลง โดยให้สนุ ขั จิง้ จอกมาเป็ นผูต้ ดั สิน เมื่อถึงวันแข่งขัน กระต่ายป่ ากับเต่าก็มาวิ่งแข่งกัน เต่าค่อย ๆ เดินอย่างเชื่องช้า แต่สม่าเสมอ

และไม่หยุดพัก ส่วนกระต่ายป่ าวิ่งนาเต่าไปมาก ก็ชะล่าใจคิดว่าถ้างีบหลับ สักครูเ่ ต่าก็คงยังตามไม่ทนั จนเวลาผ่านไปกระต่ายป่ าสะดุง้ ตื่น มองซ้าย มอง ขวาไม่เห็นเต่า จึงรีบวิ่งอย่างสุดแรงแต่ก็ชา้ ไปเสียแล้ว เต่าได้มาถึงเส้นชัย ก่อนและกาลังนอนพักผ่อนอย่างสบาย

เรื่อง กบกับหนู หนูตวั หนึ่งออกเดินทางท่องเที่ยวจนมาถึงลาธาร เพื่อหาอาหาร มันเห็นว่าอีก ฝั่งของลาธารมีอาหารอุดมสมบูรณ์ จึงคิดจะข้ามฝั่ งไป มันเดินไปหากบที่อยู่ แถวนัน้ แล้วบอกให้พามันว่ายนา้ ข้ามไป แต่กบปฏิเสธ "ข้าก็ตวั พอๆกับท่าน แล้วข้าจะพาท่านข้ามไปได้อย่างไร" หนูไม่ยอมและยืนยืนที่จะไปให้ได้ ด้วย ความราคาญกบจึงยอมโดยให้หนูเอาเท้าผูกติดกับเท้าของมันแล้วว่ายนา้ พา

ไป เมื่อมาถึงกลางลาธารกบว่ายนา้ ต่อไปไม่ไหวจึงหยุด และก่อนที่ทงั้ สองจะ จมนา้ ไปด้วยกัน ก็มีนกเหยี่ยวตัวหนึ่งบินผ่านมาเห็นเข้า จึงบินโฉบลงมาคาบ ทัง้ สองไปกินพร้อมๆ กัน

เรื่อง ราชห์สกี บั หนู ราชสีหเ์ จ้าป่ าตัวหนึ่งกาลังนอนหลับพักผ่อนอย่างสบายใจ หนูตวั หนึ่งวิ่งเล่นซุกซนจนเผลอไต่ขนึ ้ ไปบนร่าง ของราชสีหท์ าให้ราชสีหต์ กใจตื่น คารามด้วยความโกรธและตะปบจับหนูไว้ เจ้าหนูกลัวจนตัวสั่นร้องอ้อนวอน ขอชีวติ ว่า "ท่านได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วยเถิด แล้วสักวันข้าจะกลับมาช่วยเหลือท่านเป็ นการตอบแทน"

ราชสีหห์ วั เราะลั่น "หนูตวั จ้อยเช่นเจ้าจะช่วยอะไรเจ้าป่ าอย่างข้าได้ แต่เอาเถอะ เมื่อเจ้าไม่ได้ตงั้ ใจ ข้าก็ จะปล่อยเจ้าเอาบุญแล้วกัน"

หลายวันต่อมา ขณะที่ราชสีหอ์ อกล่าเหยื่อบังเอิญพลาดท่าไปติดกับดักของนายพรานเข้า ราชสีห ์ พยายามดิน้ หนีเท่าไรก็ไม่หลุดจึงได้แต่รอ้ งคารามอย่างสิน้ หวัง

เจ้าหนูได้ยินเสียงร้องของราชสีหก์ ็จาได้ รีบวิ่งมาช่วยกัดแทะบ่วงทีละเส้นจนขาดออกในที่สดุ ราชสีหจ์ งึ

เรือ่ ง กระต่ายกับกบ กระต่ายป่ าฝูงหนึง่ มีนิสยั ขีข้ ลาด ชอบตื่นตกใจกับเรือ่ งไม่เป็ นเรือ่ ง จึง มักโดนสัตว์ตวั อื่น ๆ แกล้งอยู่เป็ นประจา พวกมันรูส้ กึ เหนื่อยล้ากับการ

ต้องอยูอ่ ย่างอกสั่นขวัญแขวนแบบนีเ้ หลือเกิน จึงตัดสินใจจะจบชีวิต ลงด้วยการกระโดดลงนา้ แต่พอเจ้ากระต่ายวิ่งไปถึงสระนา้ บรรดากบ ซึง่ กาลังนั่งเล่นอยู่รมิ สระก็ตกใจนึกว่ามีอนั ตรายมา พากันกระโดดหนี ลงนา้ อย่างรวดเร็ว กระต่ายตัวหนึง่ เห็นดังนัน้ จึงบอกกับกระต่ายตัว

อื่น ๆ ว่า "ช้าก่อนเพื่อน ๆ เราอย่าคิดฆ่าตัวตายกันเลย เห็นมัย้ ว่ายังมี สัตว์อ่ืนที่อ่อนแอและขีข้ ลาดกว่าพวกเราเสียอีก"

เรื่อง มดกับตั๊กแตน เช้าวันหนึ่งในฤดูรอ้ น ตั๊กแตนร้องเพลงอย่างสนุกสนาน มันก็หนั ไปเห็นฝูงมดขนอาหาร

เดินผ่านมา จึงเอ่ยปากชวนฝูงมดให้มาร้องเพลงด้วยกัน มดตัวหนึ่งตอบว่า "ไม่ได้หรอก พวกข้าต้องรีบหาอาหารมาตุนไว้ สาหรับฤดูหนาวที่กาลังจะมาถึง แล้วเจ้าไม่เตรียม อาหารไว้บา้ งหรือ" "ไม่เห็นต้องรีบเลย อีกตัง้ นานกว่าจะถึงฤดูหนาว" ตั๊กแตนตอบ

เมื่อฤดูหนาวมาถึงสัตว์ต่าง ๆ พากันหลบอยู่แต่ในรัง ส่วนตั๊กแตนหาอาหารไม่ได้เลย มันจึงมาขออาหารแบ่งจากฝูงมด "ข้ามัวแต่ทาตัวไร้สาระในฤดูรอ้ น ตอนนีข้ า้ สานึกแล้วได้ โปรดแบ่งอาหารให้ขา้ บ้างเถิด" ฝูงมดจึงตอบว่า "ถ้าเจ้าสามารถร้องเพลงได้อย่างสบายใจ ได้ในฤดูรอ้ น ทาไมเจ้าจึงไม่ทาต่อไปในฤดูหนาวล่ะ"

เรื่อง วัวกับอึ่งอ่าง ณ หนองนา้ ริมทุ่งนา วัวตัวหนึ่งเดินมากินนา้ และเหยียบโดนลูกอึ่งอ่างตายไปหลายตัว เมื่อแม่อ่งึ อ่างกลับมา ลูก ๆ ก็รบี เล่าให้แม่ฟังด้วยความตื่นกลัวว่า " แม่จ๋าเมื่อกีม้ ีตวั อะไร ไม่รู ้ สูงใหญ่ทะมึนเหยียบพวกเราตายไปตัง้ หลายตัว น่ากลัวมากเลยจ๊ะ "

แม่อ่งึ อ่างได้ฟังก็สดู ลมพองตัวให้ใหญ่ขนึ ้ แล้วถามด้วยความอยากรูว้ ่า " ตัวใหญ่ เท่านีไ้ หม? " ลูกอึ่งอ่างบอกว่า " ใหญ่กว่านีอ้ ีกจ้ะแม่ " แม่อ่งึ อ่างจึงพองตัวขึน้ อีก

ลูก ๆ ก็ตอบว่า " ยังใหญ่ไม่ถึงครึง่ เลยแม่ " แม้ว่าแม่อ่งึ อ่างจะพยายามพองตัวขึน้ เท่าไร แต่ลกู ๆ ก็ยงั ส่ายหน้าว่ายังใหญ่ไม่ถึงครึง่ แม่อ่งึ อ่างนึกฉุนเฉียวจึงพองตัวขึน้ สุดแรงเกิดจนตัวเองทนไม่ไหว ท้องแตกตายที่รมิ หนองนา้ แห่งนัน้ .

เรื่อง ลูกหมูสามตัว กาลครัง้ หนึ่งในบ้านตระกูลหมูหลังเล็กๆ พ่อแม่หมูและลูกหมูอีกสามตัวอาศัยอยู่ ด้วยกันอย่างอบอุ่น แต่นานวันเข้าลูกหมูย่ิงเติบใหญ่ จนบ้านที่เคยอาศัยคับแคบไป ถนัดตา พวกลูกหมูจึงมีความคิดว่า จะออกไปสร้างบ้านของตนเอง... บ้านของลูกหมู ทัง้ สามจะเป็ นอย่างไร? และจะมีอปุ สรรคอะไรเกิดขึน้ ระหว่างการสร้างบ้านหรือไม่? ติดตามเรื่องราวของพวกเขา พร้อมทัง้ เรียนรูก้ ารปั้ นดินนา้ มันน่ารักๆ ไปพร้อมกันใน

หนังสือเล่มนี ้