OS PERSONAXES: Principias: - Carmen Mallofré - Guillermeme Reynal. Secundarios: os ladróns que eran tres: - O Cerebro, de mote “Mister Ideas de Bombeiro”, nalgún momento Carme e Guillerme tamén pensaban nalgún outro mote pero non llo dicÃ−an: Doutor Trapalladas, O Tolo do Anteface, Rostro Impenetrable, Momia Gorda, A Máscara … - O Gorila, de mote “Dous dedos de fronte”, “O Gordo”. O Cerebro nun momento de descuido chamouno “Albertocho” polo que penso que se chamaba “Alberto”. - O Especialista, de mote “O Chapuzas”. - Os pais de Guillerme * Súa nai era corpulenta e rÃ−ase moito. * Sei pai era máis serio. - Os pais de Carme * Súa nai chámase “Maricarme” (máis seria, educada, ordenada, gardaba máis a compostura) * Seu pai chámase “Artur” (era moi bromista) O Cerebro pasou a ser “Mister Ideas de Bombeiro” cando pensou e decidiu dicirlle a Carme que a casa estaba en corentena pola peste e dese xeito librarse dela. O apodo púxollo Guillerme. O Especialista pasou a ser “O Chapuzas” porque cando empezou a picar a parede non deu unha no cravo, e por riba machucou un dedo co martelo e berrou como un tolo. Era o encargado de furar a parede. O apodo púxollo Guillerme tamén. O Gorila, en pleno verán Ã−a vestido cun xersei de lana de manga longa e colo alto (cuello alto) e cheiraba, e tamén lle cheiraban os pés como se levase un morto dentro. - Frase do Cerebro falando de Carme: “liscará a fume de carozo”. Px. 66 (que quere dicir que escapará como escapa o fume: visto e non visto) - O Cerebro (Mister Ideas de Bombeiro) de pequeño foi un neno mimado e fillo único e sempre fixo o que lle deu a gana. 1

- O Gorila tamén fora fillo único, pero non tan mimado, e nada que ver co Cerebro, hai fillos únicos e fillos únicos. - A linguaxe que usaban Carme e Guillerme para que non os entendera ninguén era ao revés, ou sexa, ao vesre. - Cando Guillerme pechaba os ollos e sacaba a lingua, querÃ−a dicir que ia falar ao revés (vesre). Despois de Guillerme cantar o nome dos compañeiros da clase, dÃ−xolle a Carme pero ao revés: meus pais están prisioneiros duns ladróns (px. 91), pero Carme non se acordou dese contrasinal, aÃ−nda que despois si, xa non o olvidarÃ−a - O Cerebro usou como mascarilla (para facer que era médico á chegada de Carme) a careta metálica ou de soldador que traÃ−an para cubrir a cara cando usasen o soprete e pintouna de branco. - A pistola que usaron era de verdade, estaba cargada de verdade e disparaba de verdade. Guille non se asustou cando o Chapuzas o apuntou con ela. Px. 90 - O pobo onde estaba Guillerme, chámase “A Coma”. - Na praza onde se celebraba o mercado estaba o Concello todo engalanado (adornado), tamén habÃ−a unha tenda de motos, unha sucursal bancaria, un caixeiro automático ... - A casa dos Reynal, Praza Maior, núm. 84 (dos pais de Guillerme) era pequeniña e atopábase entre dúas construccións novas,. - Carme deuse conta que a careta do Cerebro era eso que se pon para que non che salten salpicaduras á cara e por detrás, levaba unha bolsa de lixo de cor negra. - O Cerebro era de peito e mans grandes, e Ã−a vestido dun xeito clásico: chaqueta azul, pantalón gris, camisa branca, garabata (corbata) e mocasÃ−ns. - Cando Carme case cae co empurrón do Cerebro mira ao seu arredor e ve o mobiliario da casa: 1 mesa con 6 cadeiras, 1 mesa de xogo con tapete verde e 4 cadeiras, 2 tresillos, 2 mesas de café, 1 mesa co TV enorme, 1 velador, 2 vitrinas, 1 cómoda, 2 estantes pequenos, 1 revisteiro e 2 banquetas. Moitos adornos dos 5 continentes: estatuÃ−ñas, floreiros, cerámica, madeira, aluminio, ouro, prata, plástico, barro, reloxos, barómetros, termómetros ... - A mesa de comer estaba posta co seu mantel, botella de auga e botella de viño e nos pratos habÃ−a arroz á cubana con ovo frito e banana frita, todo a medio comer. Carme detalla todo isto para que se vexa que naquela casa habÃ−a que andar con tino para non tirar nada. - A través das ventás habÃ−a un xardÃ−n moi coidadiño, con flores e céspede, mesiñas e cadeiras e hedra subindo polo muro. - Cando Guillerme preguntou que facÃ−an ao oÃ−r tanto ruÃ−do (por furar a parede) dixéronlle que: un quirófano para intervencións quirúrxicas. Px. 91 - Os policÃ−as que chegaron á casa de Carme (cando o tema do colar roubado) eran inspectores de policÃ−a 2

e Carme púxolles nome a cada un: px. 112 - a un chamouno Carmona, que era o seu profe de Sociais, e - ao outro Górriz, o profe de Educación FÃ−sica. - A nai de Guillerme, canto peor era a situación, ela máis rÃ−a. - O pai de Carmen, era tamén moi bromista. RESUMEN DO LIBRO “IDEAS DE BOMBEIRO” (en galego) Páx. 11 a 35 Carme e Guillermemo, son dous amigos, aos que lles gusta moito gastar bromas e os dous coinciden en que lles gusta reÃ−rse coa xente, pero non de ela. O pai de Carme tamén é moi bromista. Carme e Guillermemo sempre están xuntos inventando cousas para que os seus amigos o crean. Ao final do curso, fan unha viaxe á praia, e Carme, axudada polos seus compañeiros gástalle unha broma a Guillermemo, a el, iso séntalle fatal e enfádase con Carme por iso. Cando chegan a Barcelona el vaise ao dÃ−a seguinte ao pobo e non se volven a ver. Carme quédase moi mal por todo o que fixera. Un dÃ−a os seus pais decidiron ir de vacacións a un pequeno pobo de Francia e de camiño Ã−an a pasar polo pobo onde estaba Guillermemo. Páx. 36 a 54 O pobo estaba en festas, e habÃ−a unha competición de motocross o dÃ−a que chegaron. Nada máis baixar do coche viu a Guillermemo, que se acercaba andando, pero Carme escondeuse para que non a vira e poderlle gastar unha broma. Ela e os seus pais foron xantar a un restaurante. Mentres tanto na casa de Guillermemo estaban comendo e discutindo porque non puideran ir de vacacións a Australia, eles culpaban a Guillermemo por suspender catro asignaturas, pero Guillermemo sabÃ−a que a realidade era porque non lles chegaban os cartos para a viaxe. Nese intre, chamaron á porta, eran tres ladróns, cando lles dixeron o que pretendÃ−an, a nai de Guillermemo púxose moi nerviosa e deulle un ataque de risa, fixéronos baixar ao sótano e alÃ− souberon que non Ã−an a roubarlles a eles, o que querÃ−an facer era un burato na parede para roubar no banco que habÃ−a ao lado da súa casa. Carme chamou por teléfono cando Guillermemo e os seus pais estaban atados no sótano, contestou un dos ladróns e dÃ−xolle que non estaban, ela dixo que Guillermemo si que estaba e pensou que Guillermemo xa a vira entrando no pobo e que lle Ã−a gastar unha das súas bromas, dixo que chamarÃ−a máis tarde ... Páx. 55 a 63 Carme aproveitou que os seus pais foran ver as ruinas arqueolóxicas e que a recollerÃ−an ás 8 da tarde, e volveu chamar por teléfono a Guillerme, dicÃ−ndolle que era cuestión de vida ou morte. Contestou ao teléfono un dos ladróns e preguntou a Guillerme se coñecÃ−a a Carme Mallofré. Guillerme aguantou o sorriso e dÃ−xolle á súa nai que esa tal Carme era a filla do comisario de policÃ−a. Os ladrón quedaron sen fala e logo dixéronlle que cando volvese a chamar que lle dixera que non podÃ−a vir. Estaban nerviosos e o Cerebro apurounos a facer rápido o traballo. Empezaron a sacar ferramentas: picos, pas, martelo mecánico ... Cando empezaron a picar na parede, soou de novo o teléfono. Era Carme e dÃ−xolle que Ã−a para a súa casa. As palabras de Guillerme impresionárona pola súa forza cando éste lle dixo que non fora para alÃ− tan rotundamente, pero Carme non lle fixo caso. Páx. 64 a 74 3

O Cerebro escoitou a conversa entre Guillerme e Carme pero dixo que non pasaba nada, que o tiña todo pensado: habÃ−a que dicirlle a Carme que na casa habÃ−a a peste, e que estaba en corentena. Nese mesmo momento, Guillerme retirou o apodo de “Cerebro” para substituÃ−lo polo de “Mister Ideas de Bombeiro”. Ao Gorila non lle pareceu boa idea e protestaba seguido. A nai de Guillerme diu unha idea: dicirlle a Carme que o seu mozo (Guillerme) estaba xa casado e con fillos, pero Mister Ideas de Bombeiro, querÃ−a que se fixera o que el dicÃ−a porque non soportaba que dubidaran da súa intelixencia, entón Ã−anlle dicir a Carme que el era o doutor da ConsellerÃ−a de Sanidade e que tiña que calar e non falar do asunto da peste con ninguén para non alarmar ao vecindario. O Gorila e o Cerebro subiron para falar eles sós e quedaron en que o Cerebro farÃ−a o que lle dera a gana porque Guillerme máis os seus pais lles viran as caras e habÃ−a que liquidalos. Páx. 75 a 87 O pobo de Guillerme estaba en festas e habÃ−a un mercado de produtos ecolóxicos: mel, doces, queixos, xaropes (jarabes), aceites, vinagres ... e ademáis habÃ−a unha carreira de motocross. Carme conseguiu cruzar a praza que estaba chea de xente e curiosos. Chegou por fin á casa de Guillerme e tocou o timbre que sonou enerxicamente. El abriu a porta, ela meteuse dentro e bicouno na meixela. Guillerme berroulle que non a bicara e ela pensou que aÃ−nda seguÃ−a enfadado e de súpeto, Carme asustouse porque ve ao Cerebro detrás da porta e con aquela careta. O Cerebro explicoulle que a casa estaba en corentena por unha epidemia que ten efectos sobre o cerebro: un experimento de guerra bacteriolóxica e de alto segredo. Convidouna a saÃ−r da casa pero Carme dÃ−xolle que non se podÃ−a ir porque ela tamén estaba infectada xa que bicara a Guillerme e que debÃ−a de ir a un hospital ou a un médico a que lle fixeran algunha proba, ou unha análise de sangue, ou tomarlle a tensión ou algo. O Cerebro xa non aguantou máis e empurrouna de tal maneira que case cae ao chan. Carme dÃ−xolle varias veces que non purrar pero o Cerebro lanzou unha labazada que ela logrou esquivar. Carme seguÃ−a coa súa cantinela de preguntas e tanto cansou ao Cerebro que éste apuntouna cunha pistola. Carme nese momento non sabÃ−a moi ben se rir ou chorar. A meixela de Guillerme seguÃ−a encarnada, a porta estaba pechada coa chave, a pistola apuntando a Carme e o Cerebro, enfurecido. Total, que Carme estaba encantada de quedar corenta dÃ−as pechada naquela casa co seu querido Guillerme. Páx. 88 a 95 O Chapuzas non daba furado a parede e estaba furioso e aÃ−nda por riba o pai de Guillerme metÃ−ase con el mentres a súa nai rÃ−ase descaradamente. Nese intre, o Cerebro (Mister Ideas de Bombeiro) colleu a Guillerme e baixaron ao soto e mentres Carme estaba aparvada, primeiro pola labazada que lle diu a Guillerme, despois a reacción do tipo berrand cando Guillerme cantou a lista de compañeiros da clase, e logo por aquelo tan raro que dixera Guillerme e que ela non entendera ata ese mesmo intre, decatouse que era o contrasinal que tiñan entre os dous: falar ao revés, dese xeito ninguén lles entenderÃ−a. Foi nese momento cando Carme pensou que o que estaba a pasar non era ningunha broma, e o corazón latexáballe cada vez máis. Unha vez no soto, o Cerebro advÃ−rtelle a Guille que a próxima vez que intente dicirlle algo a Carme, arrÃ−ncalle a cabeza (referÃ−ase a esas palabras raras que dixo ao revés despois de recitar o nome dos compañeiros da clase). Guille fixo o parvo e dixo que non entendÃ−a o que lle estaba a dicir. O Mister Ideas de Bombeiro (o Cerebro) querÃ−a desfacerse de Carme e tramou que lle Ã−a facer unha análise de sangue e de ouriños porque era médico e tiña que saber se estaba contaminada. Tiña que saÃ−r en busca dunha farmacia, pero ese dÃ−a na Coma, era festivo. Páx. 96 a 106 Como Carme non cre todo o da enfermidade de Guillerme, pregúntalle moi en serio se todo iso é verdade e cales son os sÃ−ntomas, Guillerme dille que ten dores de cabeza, espasmos … Empeza todas estas preguntas porque quere que Guillerme repita outra vez aquelas palabras que ela non entendera (porque estaban do revés) para ver se pesca algo, pero o Cerebro impÃ−dello. Carme seguiu coas súas preguntas e 4

quixo saber como foran parar alÃ− aqueles 3 impresentables, o Cerebro explicoullo dicindo de novo que el e os outros 2 compañeiros eran médicos do exército que estaban nunha misión e que por iso levaban unha pistola (por ser do exército claro, non por estar na misión) Carme empezou a meterse co Cerebro (Mister Ideas de Bombeiro) preguntándolle como se chamaba a bacteria que provocaba todo iso en Guillerme, pero como o Cerebro non se lembraba da palabriña, inventou outra e foi aÃ− onde Carme o pillou e o puxo aÃ−nda máis furioso. De súpeto, oiron un ruÃ−do enxordecedor que os asustou a todos pero logo decatáronse que era o teléfono. Era o pai de Carme o que chamaba e preguntaba por ela, o que colle o teléfono é o Cerebro e contesta que non hai ninguén na casa e que el é do servizo de limpieza. O pai de Carme, que tamén era moi bromista, gastoulle unha ben gorda e dÃ−xolle ao Cerebro que Ã−a ir buscar a Carme ás nove da noite, que non rechistara, que pechara a porta e a boca e que por último Ã−a ter un ataque de amnesia e polo tanto non poderÃ−a recordar absolutamente nada de nada. O Cerebro non o podÃ−a crer, colleu tanto medo que non lle quedou otra que dicir que si a todo nun tono sumiso. Páx. 107 a 128 Aproveitando a ocasión, este era o momento en que Carme tiña que contar por que estaba alÃ− e asÃ− o fixo, contou unha troula tan grande pero que tan grande, que nin ela pensaba que lle saira tan ben: fixo como se seu pai fose policÃ−a e ¡vaia si a armou!. A historia é a seguinte: “Ôs mans de Carme chegou un valioso colar roubado de moitÃ−simo valor, e por iso era perseguida por unha banda de ladróns. O seu pai que era policÃ−a estaba visto polos seus compañeiros e superiores como un poli corrupto, porque pensaban que estaba metido nesa banda de ladróns. O pai de Carme tivo que esconderse da propia policÃ−a pero conseguiu chamala e dicirlle que a policÃ−a Ã−a facer un rexistro na casa e que seguramente atoparÃ−an algo que o meterÃ−a nun lÃ−o. Efectivamente, Carme púxose a buscar como unha tola algo (non sabÃ−a o que) e atopou a xoia na cociña, dentro dun bote de arroz que escondera nin máis nin menos o home do butano (que resultara ser un repartidor falso). O do butano chegou á casa de Carme para coller a xoia, arrancoulla a Carme das súas mans, e cando Ã−a escapando escaleiras abaixo ... atopa no portal a dous inspectores de policÃ−a que xa subÃ−an e que estaban compinchados, e sin pensalo dúas veces, péganlle dous tiros e morre. O colar xa está nas mans dos policÃ−as pero Carme arráncallo de novo e bota a correr escaleiras abaixo ata chegar á rúa, e como non sabÃ−a que facer a pobre, pois claro, foi para a casa de Guillerme, seu mozo. Guillerme rifoulle, dicÃ−ndolle que alÃ− serÃ−a o primeiro sitio onde a irÃ−an buscar por ser o seu mozo, pero Carme, que estaba moi asustada, pediulle de novo axuda porque non sabÃ−a onde acudir nin que facer. O famoso colar tan valioso agora tÃ−ñao o Mister Ideas de Bombeiro”. (AQUà ACABA A TROULA DE CARME) O Cerebro estaba tan cagado de medo pola historia que contara Carme que lle dixo que se tiña que ir, ela dÃ−xolle que non podÃ−a porque estaba contaxiada por bicar na meixela a Guillerme. O Cerebro dÃ−xolle que lle farÃ−a as probas pertinentes pero que antes tiña que ir a unha farmacia de garda. O Gorila e o Cerebro discutiron polo tema de saÃ−r da casa e ir buscar unha farmacia, habÃ−a que vixiar aos rapaces arriba e aos pais no soto e o Gorila non podÃ−a estar nos dous sitios á vez, porque claro, o Chapuzas tiña que seguir furando a parede que tanto se lle resistÃ−a. Mentres tanto, Carme e Guillerme que estaban no piso de arriba bico vai e bico vén, puxéronse ao corrente do que sucedÃ−a naquela casa. O Cerebro saiu á rúa en busca da farmacia, diu un portazo e 5

pechou a porta coa chave. Páx. 129 a 143 O Mister Ideas de Bombeiro, tivo unha xenial idea, non foi outra que atar aos pais de Guille a unha cadeira, apuntalos ca pistola e atarlle un cordel ao gatillo. Guille cando viu eso quedou parvo. Os seus pais rifábanlle, obrigábano a ir ao colexio, discutÃ−an ... pero no fondo eran os seus pais e por suposto que os querÃ−a, dÃ−ronlle ganas ata de chorar porque non soportaba pensar que lles podÃ−an pegar un tiro. E con todas as bromas, o cordel que o tiña agarrado o Gorila dende o piso de arriba, fixo que a pistola se disparase dúas veces coa sorte de que a tiñan mal orientada. Avisaron a Guille de que non fixera tonterÃ−as porque á terceira, Ã−a a vencida. O Chapuzas dÃ−xolle ao Cerebro que ás oito Ã−a facer estoupar a carga explosiva e que si el non estaba alÃ− porque non daba atopado a farmacia, que o farÃ−a igual, que collerÃ−an os cartos e que liscarÃ−an sin el. Carme e Guille argallaron un plan e falando ao vesre (revés) quedaron en verse no cuarto de baño . . . Páx. 144 a 180 O plan era o seguinte: Guillerme baixarÃ−a ao soto e aproveitando que o Chapuzas está todo entretido co de furar a parede faise coa pistola, e Carme mentres tanto que contara ata 300 empezarÃ−a a entreter ao Gorila e entón Guillermo subirÃ−a coa pistola e apuntarÃ−a a Dous Dedos de Fronte (O Gorila) e asÃ− todo resolto, logo chamarÃ−an a policÃ−a e todo arranxado. AsÃ− o fixeron, Guillerme baixa e corta a corda que estaba suxeita ao gatillo da pistola, xa non habÃ−a perigo de que lle pasara algo aos seus pais. Carme acaba de contar e entretén ao Gorila dicÃ−ndolle que hai laguen no xardÃ−n, pero algo non vai ben no soto, pois Guillermo non sobe. Chega o Mister Ideas de Bombeiro cunha bolsa da farmacia, nela habÃ−a: guantes, xiringas, termómetro… HabÃ−a que facer probas de sangue, de ouriños e Carme non estaba disposta. De súpeto, soou o timbre e non podÃ−a ser outro mais ca o pai de Carme. Na porta esperaban os pais de Carme a que laguen lles abrira, e ata levaban un regalito que seguro eran bombóns. Came comezou a decir: “meu pai, meu pai, meu pai o policÃ−a e miña nai”!. O Mister Ideas de Bombeiro (O Cerebro) estaba abraiado e non sabÃ−a que facer. Propuso que Carme lle dixese aos seus pais (cando chamasen por teléfono porque ninguén lles abrÃ−a a porta) que estaba co seu mozo e que habÃ−a unha festa montada e que non se querÃ−a ir dela porque o estaba a pasar moi ben. Preparáronse como se aquello fose unha festa auténtica: champán, música, disfraces, caretas, serpentinas … Mister Ideas de Bombeiro (O Cerebro) fixo de pai de Guillerme e Dous Dedos de Fronte (o Albertocho) da súa nai, non querÃ−a pero non tuvo máis remedio. Cando chegaron os pais de Carme fixeron as presentacións. Carme pediulle aos seus pais que a deixaran quedar toda a noite porque estaba a pasalo pipa, pero o seu pai, (lembrando a broma que lles gastara polo teléfono), dÃ−xolle que a Ã−a sacar de aÃ− para salvala dos asasinos. O meu pai tirou por min dun brazo pero Mister Ideas de Bombeiro (O Cerebro) tirou de min polo outro, foi entonces cando decidiron tomar un pouco de ahcmpán. Nese momento baixa polas escaleiras Dous Dedos de Fronte (O Gorila, Albertocho) vestido de señora Reynal. Que pena! A blusa que escollera deixaba ver a súa barriga por abaixo, os peitos tiñan forma irregular, levaba o seu pantalón que daba asco, como non atopaba unha perruna, cubriu a cabeza cun pano, os labios dun roxo rabioso que daba pena vela.

6

O pai de Carme case perde o sentido ao vela e a nai rompe a rir, porque non era para menos. Carme nomeou o tema do valioso colar que roubaran dicindo que llo dera a Mister Ideas de Bombeiro (O Cerebro), foi aÃ− cando a falsa señora Reynal (Dous Dedos de Fronte) se mosqueou porque non sabÃ−a nada do colar, e non lle pareceu ben a idea de que o collera o Mister Ideas de Bombeiro (O Cerebro) para el só.(o tema do colar era aquel que implicaba ao pai de Carme con aqueles ladróns, aquela historia que inventara Carme do butanero e todo eso). Os dous ladróns discutÃ−an sobre o tema e cando Mister Ideas de Bombeiro (O Cerebro) ensinou o colar, ao pai de Carme case lle dá algo. Ese colar era de verdade e custáralle 600.000 pts., tÃ−ñao para darlle unha sorpresa á súa muller e estaba gardado na maleta entre a roupa para que cando chegase o momento, a nai o vise e asÃ− darlle a sorpresa. Nese momento, só habÃ−a berros na casa, pero habÃ−a que berrar máis porque as motos (a carreira que habÃ−a de motocross) comezaba a pasar. A eso, habÃ−a que sumarlle que o Chapuzas dende o soto fixera estoupar a primeira carga explosiva porque xa eran as oito da tarde. Foi unha hecatombe: as vidrieiras romperon todas, a pantalla do TV rebentou, a lámpada foi parar ao chan, caeron e romperon adornos, a escaleira que Ã−a ao primeiro piso retorceuse, as pareces enchéronse de gretas. Guillerme botou a correr cara ao soto, pero xa subÃ−a o Chapuzas ca cara completamente negra, cos pelos de punta e a roupa afumegándolle. Total, que non habÃ−a forma de tumbar a parede e quero decir con eso, que non pudieron coller os cartos do banco. Os 3 ladróns saÃ−ron correndo pero unhas rúas máis adiante xa os detiveron. Despois de toda esta historia e despois de falar coa policÃ−a, as dúas familias pasaron xuntos uns dÃ−as. PREGUNTAS SOLTAS DO LIBRO: - Como se pode lelo libro? De tres maneiras: 1. Orde cronológica. 2. CapÃ−tulos con números arábigos. 3. CapÃ−tulos con números romanos. - Cal foi a peor broma que se fixeron? Foi na excursión de fin de curso. Fixérona entre eles cando Carme se escondeu na praia e lle dixo aos seus amigos que lle dixeran a Guillerme que Carme caera por unha greta da praia. Guillerme baixou a buscala e cando chegou abaixo, empezaron a rir., eles baixaran por unha escaleiriña. Esta broma a Guillerme sentoulle fatal. - Cal era o cometidos dos ladróns entrando na casa de Guillerme? Roubar o banco que estaba ao lado.

7

- Cando chegaron os ladróns á casa de Guillerme? Ô hora de comer. - Que comÃ−an na casa de Guille cando chegaron os ladróns? Arroz á cubana e tamén habÃ−a na mesa una botella de viño e outra de auga. - HabÃ−a moito mobiliario na casa de Guillerme? Se é afirmativo, cita algún. Si, demasiadas cousas e incluso habÃ−a que andar con tino para non tirar nada. HabÃ−a unha mesa de comedor con seis cadeiras, unha mesa de xogo co seu tapete verde e con catro cadeiras, dúas mesas de café, un televisor enorme e tamén habÃ−a moitos adornos: adornos dos cinco continentes: reloxos, estatuÃ−ñas, aluminio, plástico … - Que frase dixo Guillerme ao revés para avisar a Carme do perigo que habÃ−a na casa naquel momento? Dixo ao revés (vesre): meus pais son prisioneiros duns ladróns. - Como era o xardÃ−n da casa de Guillerme? Estaba moi ben coidadiño, con flores e céspede e hedra subindo por un muro. - Como eran os pais de Guillerme? A nai canto peor era a situación máis se rÃ−a, e o pai era máis normal. - Como era o pai de Carme? O pai era tamén moi bromista. - Aos policÃ−as que chegaron á casa de Carme cando foi o do colar roubado, esta púxolles nome, recordas cales? A un chamouno Carmona, que era o seu profesor de Sociais e a outro chamouno Górriz que era o seu profesor de Educación FÃ−sica. - Por que discutÃ−an na casa de Guillerme cando chegaron os ladrón? Porque os pais dicÃ−anlle que non Ã−an de vacacións por culpa del, porque suspendera catro asignaturas pero el sabÃ−a que non Ã−an porque non tiñan cartos para a viaxe. - Como se chama o pobo onde veranea Guille? A Coma - Como era a casa dos Reynal? Era pequena e estaba chea de mobiliario e adornos. −- Onde ian Carme e seus pais de vacacións?, que celebraban? 8

A un pequeno pobo de Francia.Celebraban que facÃ−a anos que se coñeceran. - Que fixeron os pais de Carme mentras ela visitaba a Guillerme? Foron ver as ruinas arqueolóxicas - A que hora quedaron en ir a recoller a Carme os seus pais? As oito da tarde. - Por quen se fixeron pasar os ladróns cando chegou Carme? Por médicos do exército - Que se celebraba no pobo de Guillerme? O pobo estaba en festas. - Que atractivo tiñan as festas de A Coma? HabÃ−a un mercadillo e habÃ−a unha carreira de motocross - Que vendÃ−an no mercadillo? VendÃ−an produtos ecolóxicos, como mel, queixos, aceites, vinagres … - Que lle pasou ao Chapuzas cando quixo furar a parede? Que machucou un dedo co martelo. - Cal era o sinal que facÃ−a Guillerme cando Ã−a falar ao revés e que só entendÃ−a Carme? Pechar os ollos e sacar a lingua. - Quen lle gastou unha broma ben pesada ao Cerebro? Carme e O pai de Carme, que tamén era moi bromista. - A que hora dixo o Chapuzas que Ã−a facer explotar a carga explosiva? Ôs oito en punto. - Onde estaba agachado o colar tan valiosÃ−simo? Nun tarro de arroz na cociña, na casa do pai de Carme. - Quen o puxera ali? O falso butanero - Cando Guillerme preguntou aos ladrón que Ã−an facer no soto, que lle responderon?

9

Un quirófano para intervencións quirúrxicas - Que cantaba Mister Ideas de Bombeiro cando subiu do soto e se meteu na cociña? El manisero. - Cuanto tempo dixo o Mister Ideas de Bombeiro que faltaba para chegar as motos á meta? Un cuarto de hora. - Que lle dixo Mister Ideas de Bombeiro a Carme que lle Ã−a facer para saber se estaba contaxiada? Análise de sangue, de ouriños e que tiña que tomar un potingue que preparara el. - Que grupo musical se oÃ−a na festa? Supertramp. - A que hora recolleu a Carme o seu pai na cada de Guillerme? Ôs oito menos vinte. - A que hora lle dixera que a recollerÃ−a? Ôs oito. - Que levaban os pais de Carme para os pais de Guillerme cando a foron a recoller? Un regaliño: unha caixiña verde con laciño amarelo, seguramente uns bombóns. - Por que lle chamaban ao Cerebro “Mister Ideas de Bombeiro”? * Porque era capaz en décimas de segundo, de argallar a tolerÃ−a más tola que ninguén imaxinara. * Porque non lle costaba nada inventar cousas para saÃ−r do apuro, aÃ−nda que logo fosen unha trapallada. * Porque tiña unha imaxinación algo fóra de serie. * Porque as sús ideas ao final, non valÃ−an para nada, canto máis inventaba, máis liaba o asunto. - Que pedÃ−u Mister Ideas de Bombeiro (O Cerebro) a Guillerme para simular que estaban nunha festa? Champán, caretas, música, serpentinas, disfraces, confeti. - Que disfraz puxo Mister Ideas de Bombeiro (O Cerebro) na festa? O de Spiderman. - Quen fixo de pai e nai de Guillerme na festa? - Ideas de Bombeiro fixo de pai e Dous Dedos de Fronte (Albertocho) fixo de nai.

10

- O colar, era de verdade ou de mentira? De verdade, custara 600.000 pts. - E para quen era? Para a nai de Carme. - Onde se supón que tiña que estar o colar? Escondido entre a roupa da maleta. - Que pinta tiña o Chapuzas despois de activar a carga explosiva? A cara totalmente negra, os pelos de punta e a roupa afumegándolle, parecÃ−a un personaxe de debuxos animados. - De que dixo o Chapuzas que debÃ−a de ser a parede? De kriptonita. Conta algunha anécdota que che fixese gracia 1. Cando o Mister Ideas de Bombeiro, despois de escoitar a historia de Carme sobre o colar roubado, baixou ao soto todo apurado porque só querÃ−a que ela marchase da casa, o tacón do zapato tropezoulle nunha escaleira e baixou o resto de golpe, e aÃ−nda por riba ao chegar abaixo fixo como se o fixese a propósito. 2. Cando Carme conta que os pés do Gorila cheiraban como se levase un morto dentro do zapato. 3. Cando o Cerebro empurrou ao Gorila caendo contra unha cadeira, unha das patas rompeu e este caeu ao chan. 4. Cando Carme contou que o Gorila se sentou noutra cadeira, ca delicadeza dunha bailarina e que só lle faltaba o tutú. 5. Cando Dous Dedos de Fronte baixou polas escaleiras disfrazado da Sra. Reynal (nai de Guillerme). - Como chamaban no colexio a Carme e Guillerme? A Pesca, A Peste Alta e A Peste Negra. - A quen se lle ocorreu o de falar ao revés? A Carme. - En que cidade estudaban Carme e Guillerme? En Barcelona. - Como conseguiu Carme que o seu pai a levara ao pobo de Guillerme? DÃ−xolle que tiña que ver con urxencia a un amigo e que lle tiña que gastar unha broma. 11

- Resume en poucas liñas a historia do colar tan valioso que Carme lle contara a Mister Ideas de Bombeiro (O Cerebro). “Carme é perseguida por unha banda de ladróns de xoias porque tiña no seu poder un colar moi valioso. Ela vira como asasinaban a un home e sabÃ−a demasiado. Logo entrarÃ−a o seu pai en xogo chamando aos ladróns (que tiñan retida a Carme) e dirÃ−alles que a Ã−a ir buscar (a Carme), pero que non ses lles ocorrera chamar á policÃ−a”. - Con que cousas cargaron o coche Carme e a súa familia cando chegou o dÃ−a de ir de vacacións? Parasoles, maletas, bolsas, bikinis, colchóns de goma para a praia... - A que hora estaba previsto que rematara a carreira de motocross? Ôs oito da tarde. - Que nombre lle puxera o seu pai ao soto? Adega, anticuario e museo. - E por que lle chamaba asÃ−? * Adega: porque tiña botellas de viño e champán. * Anticuario e Museo: porque alÃ− estaba gardado o antigo comedor (cadeiras, mesa, vitrina ...) e ademáis habÃ−a tamén xoguetes de cando Guillerme era pequeno, unha bicicleta, unhas canas de pescar ... Mister Ideas de Bombeiro e os outros dous, pensaban que na casa de Guillerme non habÃ−a ninguén porque suponse que estaban en Australia de vacacións de verano. 14

12