Una carta a la impura Elisa

ANY XV B a d a l o n a , 7 de m a i g de'1932 LITERATURA POESIA HUMORISME Joaquim í Mórns Cuxart FUNDADOR: CRÒÏ4I9UE* ESPORT SOCIETAT Jaume Card

5 downloads 162 Views 1MB Size

Recommend Stories


UNA CARTA DE BISMARCK
REVISTA UNA 15 VASCONGADA CARTA DE BISMARCK PARA AZORÍN En nuestro número del 30 de Noviembre pasado, publicábamos un artículo de Azorín tan sug

CARTA DE UNA DESCONOCIDA
Stefan Zweig CARTA DE UNA DESCONOCIDA www.infotematica.com.ar Texto de dominio público. Este texto digital es de DOMINIO PÚBLICO en Argentina por

Story Transcript

ANY XV

B a d a l o n a , 7 de m a i g de'1932

LITERATURA POESIA HUMORISME

Joaquim í Mórns Cuxart

FUNDADOR:

CRÒÏ4I9UE* ESPORT SOCIETAT

Jaume Cardoner

Nogué

B i i articles.dc col'laboracfó cspontïnla deuran portar la firma (!«!• t e u s autora, ancora que vulguin publlcnr'lóa amb pseudònim.—Bis orisrinata no e s tornen.

Dlrcccld 1 Hcdsectò: Intfúatria, 106

Administració: CarítafyS.7

SUBSCRIPCIÓ: Ciutat, 0 7 1 p t a c al m c a FORA: l'OO p í r t . , NUMERO SOLT: 2(1 CÍNUM» :. Anuncia aprtuê convaçlon»!»

U n a carta a la i m p u r a Elisa (Conclusiófi) »Para el amor m e ke forjado un ideal raro,

te ajustas a las formas excepcionales del ideal

muy difícil d e fenconfrar; Ella es mujer prodi-

de mis ensueños? Y o creo q u e si. Y o creo—y

giosa e n hermosura. esbelÉa, sonriente; que pro-

lo afirmaría r o f u n d a m e n t e ~ q u e t u eres el ideal

voca, al andar, incitaciones sensuales; que fíene

romántico que y o b e soñado, Á l estar contigo

la mirada morbosa, enfermiza, una mirada que

me lo decían tus gestos, t u s palabras,., mé lo

parece dotada d e lá cualidad de bablar, una mi- dice elocuentemente tu situación actual en el rada q u e sabe recitar poemas enteros con alte- camino de la vida, rada y nerviosa elocuencia; que tiene los labios

»iOué me gustaría, amiga Elisa, d e estar

siempre s e d i e n t o s de amor, y besa, besa convul-

siempre a f u ladoj Abora muy pronto, marcha-

sivamente. M i ideal g u . f a infinitamente de la

rás a Méjico. iCuanto m e placería acompañarte)

contemplación; espíritu inquieto, agitado, ex-

[Cuanto gozaría mi corazón pudiendo viajar

perimenta el deseo de vivir grandes emociones;

contigo! {Podría ofrendarte siempre mis

ávida lectora, prefiere, como en los libros, gran-

cias! iPodría tener siempre mis labios aprisiona-

des paisajes para vivir s u s boras de amor: le a¬

dos en la carne de t u bocal

cari-

grada, por ejemplo, q u e los nocturnos estivales

»En ti pondría mi fe, mí más absoluta con*

l e transcurran e n medio de la soledad poética

fiapza; fu serías mi confidente; e n í i vería la

de una playa desierta, iluminada su faz por el

amiga de verdad, la hermana del alma; e n ti

resplandor soberbio de los rayos de una luna

desbordaría todas las impresiones, todos l o s

que se refleja exquisitamente e n las mansas

los sentimientos, t o d o lo q u e tengo aqui, d e n -

aguas del Mar. E n su regazo el amante, rendi-

tro de mi corazón, Elisa, E n ti buscaría la ex-

do de amor, reposa dulcemente; enfre t a n t o

pansión para mis penas, para todas mis penas;

ella le'mira... y l e besa.

porque los seres como yo siempre t e n e m o s pe-

»Este es mi ideal para el amor, Elisa. A b o r a dîme, fragante flor de Méjico: ¿ N o crees que t u

nas, ¿ N o las tienes tu?

IA

í<

»Gon lágrimas e n l o s ojos t e rogaré algo, E»

a 'u

¡3 O.

líis

dttisái

vida: C u a n d o partas a M é j i c o ten lá

bondad d e llevarte nai recuerdo y d e n o abandonarlo. T e ló agradeceré mucbo, mucbisimo, más d é l o q u e p u e d a s s u p ò n e n Y o , por mí pay- • . t e , n o creo q u e pueda olvidarte jama*. ' » A n t e t o d o , t e pido, aunque solo l o bagas

iCampanita! Campanita d e aldea que v a s s o n a n d o y q ü e a rezar i n v i t a s S a n t o Rosario.

por piedad, q u e n o d u d e s dé la veracidad d e mis palabras, qufe creas q u e l o s sentimiento» que f e b e "expuesto s o n m i s , verdaderos s e n t i mientos, m i s ínfimos s e n t i m i e n t o s . M i amor bacía t í e s algo m u y vivo; es una realidad, n o u - a fantasía. Y o n o perteiiezco a e s e ejército d e bombres. civilizados q u e , despreciando y aborreciendo a todas las mujeres q u e observan t u conducta n o bacen más q u e acelerar s u marcba Tlacia una más apestosa perdición. »Te abraza sentimentalmente, sín lujuria, con toda la inspiración d e s u alma, f u más sincero amigo. A d i ó s , Elisa. A d i ó s , nii deliciosa mejicanita". ^ MORALEJA

'

E l amor—el verdadero amor—no lo provoca el cuerpo, n o l o provoca la carne, n o lo provo¬ ca la materia. L o inspira solamente el alma. La mujsréspirituial, aún encontrándose e n la más denigrante condición d e prostifufa.

siempre

¿era preferida, por el bombre inteligente, a la mujer que n o baya mermado s u s gracias sexua. les pero que, s i n embargo, s e baile ausente d e toda lucidez espiritual,

E n t r e bellos trigales bay una moza rubia como l a s m i e s e s cara d e rosa, C o n q u e gozo t e e s c u c b o íob caixfpanital q u e al oírte, s u amado irá a la cita, Y e n medio d e los campos llenos d e flores tejirán el poema de s u s amores. N o fe asombres campana • si oyes u n e c o . es q u e el zagal y la moza " cambian u n beso. Q u e no bay nada t a n bello como i o s b e s o s q u e s e dan l o s amantes con embeleso. Feliz tui campanita, q u e con fus sones baces latir felices los corazones. MARGARITA A. DORESTE

ANTONIO TRAMUNS

ESTAMPES

i

per a la Primera Comunió BxfetMS

USSCT^il

en l'impremta d'aquesta Revista

Carrer de Sant Isidre, núm. 12 B A D A

L

O N A

: ^

a

• •• ^

í^-

'u

¡3

.

•—Passo per rombra. dés pròxim Juny, pel qual s'estan fent prep;?— D o n c s així eta. RESERVAT BL DRET D'ADMISSIÓ

R a m o n Coíolí: N o ho v e u s que n o fens res a fer amb la Juanifa Gii? Rock A c b i e v e , A n g e l i n a Gíberf: Hsfic bojamenf enamoraf ^

—-

Get in touch

Social

© Copyright 2013 - 2024 MYDOKUMENT.COM - All rights reserved.