FORMULACIÓN INORGÁNICA. TEMA 2 Pág. 254 libro (Unidad 12)

FORMULACIÓN INORGÁNICA TEMA 2 Pág. 254 libro (Unidad 12) CLASES DE FÓRMULAS QUÍMICAS Clases de fórmulas químicas • Fórmula empírica – Expresa rel

0 downloads 122 Views 1MB Size

Story Transcript

FORMULACIÓN INORGÁNICA

TEMA 2 Pág. 254 libro (Unidad 12)

CLASES DE FÓRMULAS QUÍMICAS

Clases de fórmulas químicas • Fórmula empírica – Expresa relación mínima en la que los átomos o iones están presentes en la fórmula – Ej; SiO2

• Fórmula molecular – Indica el número de átomos de cada elemento que están presentes en la molécula. Ej; CO2, N2O4

• Fórmula desarrollada – Representación que indica la forma de unión de los átomos

• Fórmula estereoquímica – Indica la disposición de los enlaces de una sustancia en el espacio

Nos centraremos en los compuestos inorgánicos, estudiando la fórmula empírica o molecular

Clases de fórmulas químicas • EJEMPLO FÓRMULA MOLECULAR

NÚMERO DE OXIDACIÓN

Nº de oxidación de un elemento • Concepto – Número entero que representa el nº de electrones que un átomo pone en juego cuando forma un compuesto determinado – También se puede definir como la carga aparente con la que dicho elemento está funcionando en el compuesto – Representa una capacidad de combinación – Un mismo elemento puede tener varios números de oxidación – Se escribe sobre el símbolo, y se indica con un número positivo (+n) o negativo (-n) – Ejemplo +1 -1 • NaCl  NaCl. Nº oxidación Na; +1. Nº oxidación Cl; -1 +1 +6 -2 • H2SO4; H2SO4. Nº oxidación H; +1. Nº oxidación S; +6. Nº oxidación O; -2

Nº de oxidación de un elemento • Nº de oxidación de principales elementos – Para entender los nºs de oxidación, es recomendable dividir la tabla periódica en metales y no metales – Los no metales tienden a tener un nº de oxidación negativo (-n), pues para cumplir la regla del octeto deben ganar electrones – Los metales tienden a tener un nº de oxidación positivo (+n), pues para cumplir la regla del octeto deben perder electrones – Hay elementos que pueden actuar como metales y no metales

Nº de oxidación de un elemento

Nº de oxidación de un elemento

Nº de oxidación de un elemento Determinación del número de oxidación • El número de oxidación de un elemento (atómico o molecular) es 0. Ej; N2 • El hidrógeno utiliza con los metales -1 y con los no metales +1. • El oxígeno emplea comúnmente el nº de oxidación -2 • La suma de todos números de oxidación de una sustancia neutra es 0. • En un ion monoatómico el número de oxidación coincide con la carga del ion. Ej; Na+, Cl• En un ion poliatómico, la suma de los números de oxidación coinciden con la carga total del ion, positiva o negativa.

Nº de oxidación de un elemento Determinación del número de oxidación • Ejercicio. Determina el nº de oxidación de cada elemento en las siguientes especies químicas: – SO2 – ClO – H2O – NaNO2 – AlCl3 – Cr2O3 – SiO32– HCl 4

ELEMENTOS E IONES MONOATÓMICOS. FORMULACIÓN Y NOMENCLATURA

Elementos Se refiere a los átomos de un mismo elemento que se unen formando un compuesto químico • En el caso de gases monoatómicos, como los gases nobles, sus fórmulas coinciden con el símbolo del elemento (p.ej. He) y se nombran con el nombre del elemento (p.ej. “Helio”). • Para moléculas poliatómicas de un mismo elemento, se formulan indicando el número de átomos. – O2. Oxígeno molecular (nombre común). Dioxígeno (nombre sistemático) – O3. Ozono (nombre común). Trioxígeno (nombre sistemático)

Iones monoatómicos • Iones positivos (cationes). Es el caso de los metales – Formulación; Símbolo del ión y carga. Ej; Zn2+ – Nomenclatura; Palabra ion + nombre del elemento. Ej; Zn2+ ion cinc • Si el elemento forma más de un ion diferente, indicamos el número de oxidación entre paréntesis • Ej; Cu+ Ion cobre (I). Cu2+ Ion cobre(II)

• Iones negativos (aniones). Forman aniones los no metales – Formulación; Símbolo del ión y carga. Ej; P3– Nomenclatura; Palabra ion + nombre del elemento con la terminación –uro. Ej; P3- ion fosfuro – En algunos casos la nomenclatura se modifica, como en el caso del anión del oxígeno; O2- ion óxido

COMBINACIONES BINARIAS FORMULACIÓN Y NOMENCLATURA

Combinaciones binarias • Compuestos binarios; formados por la combinación de 2 elementos • Tipos: 1. Combinaciones con oxígeno • Oxígeno con Metal (óxidos metálicos) • Oxígeno con No metal (óxidos no metálicos)

2. Combinaciones Metal + No Metal 3. Combinaciones con hidrógeno • Hidrógeno con Metal (Hidruros metálicos) • Hidrógeno con No Metal (Hidruros no metálicos)

1. Combinaciones con oxígeno. Óxidos metálicos Formulación M2Om Ej; Fe2O3 - A la izquierda el elemento menos electronegativo y con nº de oxidación positivo (m), en este caso el Metal - A la derecha el oxígeno (número de oxidación negativo, -2) Nomenclatura. 3 formas: - Sistemática (IUPAC) - Prefijo numeral (mono, di, tri, tetra, penta, hexa, hepta)-óxido de prefijo numeral (mono, di, tri, etc.)-nombre del metal - Ej: trióxido de dihierro

- Stock - Óxido de “nombre del metal”. Si el metal tiene varios número de oxidación, se indica el nº de oxid. entre paréntesis. - Ej; óxido de hierro (III)

- Tradicional - Óxido + “nombre del metal”-ico/oso. Si el metal presenta su mayor nº de oxid., o es único, se emplea –ico. Si es el menor, -oso - Ej; óxido férrico

2. Combinaciones con oxígeno. Óxidos no metálicos Formulación N2On Ej; Cl2O3 - A la izquierda el No Metal, que actúa con nº de oxidación positivo (+n) - A la derecha el oxígeno (número de oxidación negativo, -2) Nomenclatura. 3 formas: - Sistemática (IUPAC) (IGUAL QUE ÓXIDOS METÁLICOS) - Prefijo numeral (mono, di, tri, tetra, penta, hexa, hepta)-óxido de prefijo numeral (mono, di, tri, etc.)-nombre del no metal - Ej: trióxido de dicloro - Stock (IGUAL QUE ÓXIDOS METÁLICOS) - Óxido de “nombre del no metal”. Si el metal tiene varios número de oxidación, se indica el nº de oxid. entre paréntesis. - Ej; óxido de cloro (III)

- Tradicional - Anhídrido+ “nombre del no metal”-ico/oso. Si el no metal presenta dos nºs de oxidación, se nombra con ico y oso. - Si presenta 3 nºs de oxidación, el menor será Anhídrido hipo-no metal-oso. - Si presenta 4 nºs de oxidación, el mayor será Anhídrido per-no metal-ico y el menor Anhídrido hipo-no metal-oso - Ej; anhídrido cloroso

2. Combinaciones Metal + No Metal Formulación MnNm Ej; Ni2Se3 - A la izquierda el Metal, que actúa con nº de oxidación positivo (+m) - A la derecha el No Metal, que actúa con nº de oxidación negativo (-n), que es único por elemento Nomenclatura. 3 formas: - Sistemática (IUPAC) - Prefijo numeral (mono, di, tri, tetra, penta, hexa, hepta)-nombre del no metal-uro - Ej: triseleniuro de diníquel

- Stock - Nombre del no metal-uro de “nombre del metal”. Si el metal tiene varios número de oxidación, se indica el nº de oxid. entre paréntesis. - Ej; seleniuro de níquel (III)

- Tradicional - Nombre del no metal-uro + nombre del metal-ico/oso. Si el metal presenta su mayor nº de oxid., o es único, se emplea –ico. Si es el menor, oso - Ej; seleniuro niquélico

3. Combinaciones con hidrógeno. Hidruros metálicos Formulación MHm Ej; PbH4 - A la izquierda el Metal, que actúa con nº de oxidación positivo (+m) - A la derecha el Hidrógeno, que actúa con nº de oxidación -1 Nomenclatura. Es prácticamente igual a óxidos no metálicos, teniendo en cuenta que el no metal en este caso es el hidrógeno. 3 formas: - Sistemática (IUPAC) - Prefijo numeral (mono, di, tri, tetra, penta, hexa, hepta)-hidruro de “nombre del metal” Ej: tetrahidruro de plomo

- Stock - Hidruro de “nombre del metal”. Si el metal tiene varios número de oxidación, se indica el nº de oxid. entre paréntesis. - Ej; Hidruro de plomo (IV)

- Tradicional - Hidruro + nombre del metal-ico/oso. Si el metal presenta su mayor nº de oxid., o es único, se emplea –ico. Si es el menor, -oso - Ej; Hidruro plúmbico

3. Combinaciones con hidrógeno. Hidruros no metálicos Hidruros de F, Cl, Br, I, S. Se, Te (Hidrácidos) Formulación HnN Ej; H2S - A la izquierda el Hidrógeno, que actúa con nº de oxidación +1 - A la derecha el No Metal, que actúa con nº de oxidación negativo(-n) Nomenclatura. 2 formas: - Sistemática (IUPAC) - nombre del no metal-uro + “de hidrógeno” Ej: sulfuro de hidrógeno

- En disolución acuosa - “Ácido” + nombre del no metal-”hídrico” - Ej; ácido sulfhídrico

3. Combinaciones con hidrógeno. Hidruros no metálicos Hidrógeno con otros no metales (B, C, Si, N, P, As y O) Formulación NHn Ej; SbH3 - A la izquierda el No Metal, que actúa con nº de oxidación positivo (+n) - A la izquierda el Hidrógeno, que actúa con nº de oxidación -1 Nomenclatura. 2 formas: - Sistemática (IUPAC) - “Prefijo numeral-hidruro” + “de” + nombre del no metal Ej: trihidruro de antimonio

- Nombre común -

Estibina (SbH3) Fosfina(PH3) Metano(CH4) Silano (SiH4) Arsina (AsH3) Amoníaco (NH3)

Combinaciones binarias • Ejercicio. Formula los siguientes compuestos 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16.

Óxido de cobre (II) Óxido cúprico Dióxido de plomo Óxido de diyodo Óxido de fósforo (V) Anhídrido nítrico Hidruro de estaño (II) Hidruro ferroso Fosfina Trihidruro de arsénico Fluoruro de hidrogeno Ácido clorhídrico Tribromuro de hierro Nitruro de bario Cloruro de cobre (II) Telururo cúprico

Combinaciones binarias • Ejercicio. Formula los siguientes compuestos 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16.

Óxido de cobre (II). CuO Óxido cúprico. CuO Dióxido de plomo PbO2 Óxido de diyodo I2O Óxido de fósforo (V) P2O5 Anhídrido nítrico N2O5 Hidruro de estaño (II) SnH2 Hidruro ferroso FeH2 Fosfina PH3 Trihidruro de arsénico AsH3 Fluoruro de hidrogeno HF Ácido clorhídrico HCl Tribromuro de hierro FeBr3 Nitruro de bario Ba3N2 Cloruro de cobre (II) CuCl2 Telururo cúprico CuTe

Combinaciones binarias • Ejercicio. Nombra los siguientes compuestos 1. HI 2. H2S 3. Na2S 4. MgBr2 5. CH4 6. SiH4 7. NaH 8. PbH2 9. Br2O 10. P2O3 11. SO3 12. Ni2O3 13. Cs2O 14. BaO

Fórmula

Sistemática

Stock

Clásica (tradicional)

Otra

HI

Yoduro de hidrógeno

-

-

Ácido yodhídrico

H2S

Sulfuro de hidrógeno

-

-

Ácido sulfhídrico

Na2S

Sulfuro de disodio

Sulfuro de sodio

Sulfuro sódico

-

MgBr2

dibromuro de magnesio

Bromuro de magnesio

Bromuro magnésico

-

CH4

Tetrahidruro de carbono

.

.

Metano

SiH4

Tetrahidruro de silicio

-

-

Silano

NaH

Hidruro de sodio

Hidruro de sodio

Hidruro sódico

-

PbH2

Dihidruro de plomo

Hidruro de plomo (II)

Hidruro plumboso

-

Br2O

Óxido de dibromo

Óxido de bromo (I)

Anhídrido hipobromoso

-

P2O3

Trióxido de difósforo

Óxido de fósforo (III)

Anhídrido fosforoso

-

SO3

Trióxido de azufre

Óxido de azufre (VI)

Anhídrido sulfúrico

-

Ni2O3

Trióxido de diníquel

Óxido de níquel (III)

Óxido niquélico

-

Cs2O

Óxido de dicesio

Óxido de cesio

Óxido césico

-

BaO

Óxido de bario

Óxido de bario

Óxido bárico

-

HIDRÓXIDOS FORMULACIÓN Y NOMENCLATURA

HIDRÓXIDOS Se forman por la combinación del anión hidróxido (OH-), con un catión metálico Mm+ Formulación M(OH)m Ej; Sn(OH)2 - A la izquierda el Metal, que actúa con carga positiva (m+) - A la derecha el Anión Hidróxido, que actúa con carga negativa(-1), que es único por elemento Nomenclatura. 3 formas: - Sistemática (IUPAC) - Prefijo numeral (mono, di, tri, tetra, penta, hexa, hepta)-hidróxido “de” nombre del metal - Ej: Dihidróxido de estaño

- Stock - Hidróxido de “nombre del metal”. Si el metal tiene varios número de oxidación, se indica el nº de oxid. entre paréntesis. - Ej; Hidróxido de estaño (II)

- Tradicional - Hidróxido + nombre del metal-ico/oso. Si el metal presenta su mayor nº de oxid., o es único, se emplea –ico. Si es el menor, -oso - Ej; Hidróxido estannoso

Hidróxidos • Ejercicio. Formula los siguientes compuestos – Hidróxido de calcio – Hidróxido de estaño (II) – Trihidróxido de hierro – Hidróxido de estroncio – Hidróxido cádmico – Hidróxido mercúrico – Dihidróxido de plomo – Hidróxido niqueloso

Hidróxidos • Ejercicio. Formula los siguientes compuestos – Hidróxido de calcio Ca(OH)2 – Hidróxido de estaño (II) Sn(OH)2 – Trihidróxido de hierro Fe(OH)3 – Hidróxido de estroncio Sr(OH)2 – Hidróxido cádmico Cd(OH)2 – Hidróxido mercúrico Hg(OH)2 – Dihidróxido de plomo Pb(OH)2 – Hidróxido niqueloso Ni(OH)2

Hidróxidos • Ejercicio. Nombra los siguientes compuestos – NaOH – Ca(OH)2 – Fe(OH)2 – Sn(OH)4 – Pb(OH)2 – Zn(OH)2 – Al(OH)3 – Cd(OH)2 – KOH – Ni(OH)3 – CuOH

Fórmula

Sistemática

Stock

Clásica (tradicional)

NaOH

Hidróxido de sodio

Hidróxido de sodio

Hidróxido sódico

Ca(OH)2

Dihidróxido de calcio

Hidróxido de calcio

Hidróxido cálcico

Fe(OH)2

Dihidróxido de hierro

Hidróxido de hierro (II)

Hidróxido ferroso

Sn(OH)4

Tetrahidróxido de estaño

Hidróxido de estaño (IV)

Hidróxido estánnico

Pb(OH)2

Dihidróxido de plomo

Hidróxido de plomo (II)

Hidróxido plumboso

Zn(OH)2

Dihidróxido de cinc

Hidróxido de cinc

Hidróxido cíncico

Al(OH)3

Trihidróxido de aluminio

Hidróxido de aluminio (III)

Hidróxido alumínico

Cd(OH)2

Dihidróxido de cadmio

Hidróxido de cadmio

Hidróxido cádmico

KOH

Hidróxido de potasio

Hidróxido de potasio

Hidróxido potásico

Ni(OH)3

Trihidróxido de níquel

Hidróxido de níquel (III)

Hidróxido niquélico

Hidróxido de obre

Hidróxido de cobre (I)

Hidróxido cuproso

CuOH

ÁCIDOS OXOÁCIDOS FORMULACIÓN Y NOMENCLATURA

OXOÁCIDOS • Compuestos ternarios, formados por la combinación de H (nº de oxidación +1), O (nº de oxid. -2) y un elemento no metálico (X), pero también puede ser un metal de transición como Cr, Mn, etc., con número de oxidación positivo

• Pueden obtenerse a partir del correspondiente anhídrido y sumarles agua – Ej; Cl2O5 (Anhídrido clórico) +H2O  H2Cl2O6 HClO3 ácido (meta)clórico.

HaXbOc - A la izquierda el Hidrógeno, que actúa con nº de oxidación positivo (+1) - A la derecha el Oxígeno, que actúa con nº de oxidación negativo (-2) - Entre oxígeno e hidrógeno, se sitúa el elemento no metálico, o el metal de transición (X)

OXOÁCIDOS (Continuación) Nomenclatura. Tradicional o clásica – Se nombran como el anhídrido de partida cambiando la palabra “anhídrido” por ácido: - Ácido + “nombre del no metal”-ico/oso. Si el no metal presenta dos nºs de oxidación, se nombra con ico y oso. - Si presenta 3 nºs de oxidación, el menor será Ácido hipo-no metal-oso. - Si presenta 4 nºs de oxidación, el mayor será Ácido per-no metal-ico y el menor Ácido hipo-no metal-oso

OXOÁCIDOS (Continuación) Nomenclatura. Tradicional o clásica – El prefijo di- se utiliza cuando el nº de átomos del elemento central es el doble de lo esperado. • Ej: H2SO4 ácido sulfúrico // H2S2O7 ácido disulfúrico

– A algunos elementos se le añade los prefijos meta-, orto- y piro– Forma meta: 1 anhídrido + 1 molécula de agua – Forma orto: 1 ácido + 1 molécula de agua – Forma piro (es equivalente al prefijo di-): » Si el nº de oxid es par : 2 x ácido meta – 1 molécula de agua » Si el nº de oxid es impar: 2 x ácido meta + 1 molécula de agua (P, As, Sb) Meta, piro y orto // Si, B  Meta, orto // S, Cr  (meta), di) OJO!!! Si no nos indican ningún prefijo, asumimos que se refieren a la forma “orto”, salvo en el caso del S y Cr que cuando no se menciona nada se refieren a “meta”

OXOÁCIDOS (Continuación) Nomenclatura. Sistemática (IUPAC) - Se lee de derecha a izquierda, comenzando por “prefijo numeral-oxo + no metal–ato (indicando nº de oxid del no metal o metal de transición entre paréntesis) + de hidrógeno. - Aquí no aparece ni meta, ni piro ni orto, pero sí puede aparecer la terminación de di, si el átomo central lleva un 2 - El hidrógeno no lleva prefijo

OXOÁCIDOS

1. Formulamos el anhídrido de ese ácido 2. Añadimos tanta moléculas de agua como te indique el nombre: • Si lleva delante la palabra meta, añado una molécula de agua • Si lleva delante la palabra orto añado al ácido + una molécula de agua • Si lleva delante la palabra piro (o “di”), si el nº de oxid es par : 2 x ácido meta – 1 molécula de agua. Si el nº de oxid es impar: 2 x ácido meta + agua

Ejemplo: Ácido hipoyodoso 1. Formulo el anhídrido hipoyodoso; I2O 2. Añado una molécula de agua; H2O + I2O H2I2O2  HIO Ejemplo: Ácido ortofosfórico 1. Formulo el anhídrido fosfórico; P2O5 2. Añado una molécula de agua; H2O + P2O5  H2P2O6  HPO3 3. Al ácido anterior, le añado otra molécula de agua; H2O + HPO3  H3PO4

OXOÁCIDOS

1. Formulamos el anhídrido de ese ácido, sabiendo el nº de oxidación del no metal o metal de transición 2. Añadimos tanta moléculas de agua hasta que el nº de oxígenos coincida con el que indica el prefijo numeral (seguido de ”-oxo”) 3. En el caso concreto que aparezca el prefijo “di” delante de oxo, entonces aplicamos la teoría vista anteriormente: si el nº de oxid es par : 2 x ácido meta – 1 molécula de agua. Si el nº de oxid es impar: 2 x ácido meta + 1 molécula de agua Ejemplo: Tetraoxosulfato (VI) de hidrógeno 1. Formulo el anhídrido que forma el azufre con nº de oxidación +6; SO3 2. Añado tantas moléculas de agua hasta tener un ácido con 4 átomos de oxígeno (“tetraoxo”); H2O + SO3  H2SO4

Oxoácidos • Ejercicio. Formula los siguientes compuestos 1. Ácido hipoyodoso 2. Ácido fosforoso 3. Ácido fosfórico 4. Ácido ortofosfórico 5. Ácido hipobromoso 6. Tetraoxosulfato (VI) de hidrógeno 7. Tetraoxoyodato (VII) de hidrógeno 8. Ácido nítrico 9. Ácido selenioso 10. Trioxofosfato (III) de hidrógeno 11. Tetraoxotelurato (VI) de hidrógeno

Oxoácidos • Ejercicio. Formula los siguientes compuestos 1. Ácido hipoyodoso HIO 2. Ácido fosforoso H3PO3 3. Ácido fosfórico H3PO4 4. Ácido ortofosfórico H3PO4 5. Ácido hipobromoso HBrO 6. Tetraoxosulfato (VI) de hidrógeno H2SO4 7. Tetraoxoyodato (VII) de hidrógeno HIO4 8. Ácido nítrico HNO3 9. Ácido selenioso H2SeO3 10. Trioxofosfato (III) de hidrógeno H3PO3 11. Tetraoxotelurato (VI) de hidrógeno H2TeO4

Oxoácidos • Ejercicio. Nombra los siguientes compuestos 1. HClO4 2. HBrO3 3. HIO 4. H2SO3 5. H2SO4 6. H2SeO3 7. H2SeO4 8. H2TeO3

9. H3PO3 10. H3PO4 11. H3AsO3 12. H3AsO4 13. H3SbO3 14. H3SbO4 15. H2CO3

Fórmula

Sistemática

Clásica (tradicional)

HClO4

Tetraoxoclorato (VII) de hidrógeno

Ácido perclórico

HBrO3

Trioxobromato (V) de hidrógeno

Ácido brómico

Oxoyodato (I) de hidrógeno

Ácido hipoyodoso

H2SO3

Trioxosulfato (IV) de hidrógeno

Ácido sulfuroso

H2SO4

Tetraoxosulfato (VI) de hidrógeno

Ácido sulfúrico

H2SeO3

Trioxoseleniato (IV) de hidrógeno

Ácido selenioso

H2SeO4

Tetraoxoseleniato (VI) de hidrógeno

Ácido selénico

H2TeO3

Trioxotelurato (IV) de hidrógeno

Ácido teluroso

H3PO3

Trioxofosfato (III) de hidrógeno

Ácido (orto)fosforoso

H3PO4

Tetraoxofosfato (V) de hidrógeno

Ácido (orto)fosfórico

H3AsO3

Trioxoarseniato (III) de hidrógeno

Ácido arsenioso

Trioxofosfato (V) de hidrógeno

Ácido metafosfórico

H3AsO4

Tetraoxoarseniato (V) de hidrógeno

Ácido arsénico

H3SbO3

Trioxoantimoniato (III) de hidrógeno

Ácido antimonioso

H2CO3

Trioxocarbonato (IV) de hidrógeno

Ácido carbónico

HIO

HPO3

OXOANIONES – Los oxoácidos, al disolverse en agua, se disocian y dan cular a un anión (oxoanión) • Ej: H2SO4  SO42- + H+

– Para nombrarlos, se sustituye la palabra ácido por “ión”, la terminación “-oso” por “-ito”, y la terminación “-ico” por “-ato” – Otros posibles prefijos del ácido como “per-”, “di-”, “orto”, “meta-”, etc., se mantienen en el oxoanión – Ej: H2SO4 Ácido sulfúrico // SO42- Ión sulfato

SALES TERNARIAS FORMULACIÓN Y NOMENCLATURA

OXISALES • Son sales ternarias que proceden de la reacción de un hidróxido con un oxoácido • Los átomos de hidrógeno del ácido se sustituyen por átomos del metal del hidróxido Ej: NaOH + HClO4  NaClO4

• Químicamente se puede entender como la unión de un catión metálico (Ej; Na+) y de un anión (Ej; (ClO4)-)

OXISALES • Nomenclatura. Clásica (tradicional)

– Se respetan las terminaciones del oxoácido original (per-, meta-, hipo-, etc.) – Si el metal tiene más de un número de oxidación, se expecifica el nº de oxid. que está empleando entre paréntesis – Ej: Fe(IO)2 Hipoyodito de hierro (II) (hipoyodito ferroso) // Fe(IO)3 Hipoyodito de hierro (III) (hipoyodito férrico)

OXISALES • Nomenclatura. Sistemática

Se debe indicar el nº de oxidación del metal entre paréntesis (si tiene más de uno), además del nº de oxid del no metal Ejemplos:

– Fe(IO)2 Bis-oxoyodato (I) de hierro (II) – Zn(ClO)2 Bis-oxoclorato (I) de zinc – Fe3(PO4)2 Bis-tetraoxofosfato (V) de hierro (III)

OJO!!! EN LA SISTEMÁTICA SIEMPRE SE ACABA EN –ATO, PORQUE SE INDICA EL Nº DE OXIDACIÓN ENTRE PARÉNTESIS. ES EN LA CLÁSICA O TRADICIONAL CUANDO APARECE LA TERMINACIÓN –ITO (PARA-OSO) Y –ATO (PARA –ICO)

OXISALES Formulación • Si el nombre nos lo dan en la nomenclatura clásica: (Ej; peryodato de bario) - Formulo el ión negativo de la especie 1. 2. 3.

-

Saco el anhídrido inicial. Ej; anh. Peryódico I2O7 Formulo el ácido de ese anh. Ej; Ac. Peryódico HIO4 Le quito los átomos de hidrógeno para formular el ión. Ej: IO4-

Formulo el ión positivo de la especie, correspondiente al catión metálico. Ej; Ba2+ Formulo la especie resultante de la unión entre el catión y el anión. Ej; Ba2+ + IO4-  Ba(IO4)2

OXISALES Formulación • Si el nombre nos lo dan en la nomenclatura sistemática (Ej; bis-trioxoclorato(V) de calcio - Formulo los elementos de la especie de derecha a izquierda, empezando por el oxígeno. Ej; Ca Cl O - Pongo el número de átomos del oxígeno (lo indica el nombre), y si el anión es bis, tris, etc. Ej; Ca (ClO3)2 - Saco la carga del anión, a partir de una ecuación en la que conozco los número de oxidación del resto de elementos del anión: Ej; Cax(ClO3)2 (ClO3)x  x=-1  (ClO3)1- Sabiendo el anión y el catión, y sus respectivas cargas, formulo la especie Ej; (ClO3)1- + Ca2+  Ca(ClO3)2

SALES ÁCIDAS

SALES ÁCIDAS • Proceden de la sustitución parcial de los átomos de hidrógeno de los oxisales • Se nombra igual que los oxoácidos, añadiendo el prefijo “hidrógeno-” o “dihidrógeno-” al nombre del anión. Ej: KHSO3 ; hidrogenosulfito de potasio Cu(HSO4)2; hidrogenosulfato de cobre (II) Mg(H2PO4)2 ;dihidrogenofosfato de magnesio

• Para formular, hay que formular la oxisal, y luego añadir tantos hidrógenos como indique el nombre

Sales • Ejercicios. Actividades 26 y 27 del libro, pág. 265 Fórmula

KClO Cu(BO2)2 Al2(SO4)3 LiClO3

Ca5(IO6)2 ZnHPO4 Sc(H2PO4)3 Li2HBO3 (NH4)3PO4

Sistemática

Clásica (tradicional)

Otra

Fórmula

Sistemática

Clásica (tradicional)

Otra

Oxoclorato (I) de potasio

Hipoclorito de potasio

-

Cu(BO2)2

Bis-dioxoborato (III) de cobre (II) ó Bis-dioxoborato de cobre (II)

Metaborato de cobre (II) o Metaborato cúprico

-

Al2(SO4)3

Tris-tetraoxosulfato (VI) de aluminio

Sulfato de aluminio

-

Trioxoclorato (V) de litio

Clorato de litio

-

Ca5(IO6)2

Hexaoxoyodato (VII) de calcio

Ácido ortoperyódico (EXCEPCIÓN)

-

ZnHPO4

-

-

Hidrogenofosfato de cinc

Sc(H2PO4)3

-

-

Dihidrogenofosfato de escancio

Li2HBO3

-

-

Hidrogenoborato de litio

Tetraoxofosfato (V) de amonio

Ortofosfato de amonio

-

KClO

LiClO3

(NH4)3PO4

Sales • Ejercicios. Formula las siguientes sales 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13.

Ortofosfato de germanio (II) Hipoclorito de cesio Fosfato de hierro (III) Heptaoxodicromato (VI) de cobre (I) Sulfito niqueloso Hiponitrito de estroncio Nitrato de plata Seleniato de cadmio Nitrato de cobre (II) Tetraoxosulfato (VI) de sodio Bis-trioxoclorato (V) de calcio Dihidrogenofosfato de mercurio (II) Hidrogenosulfito de potasio

Sales • Ejercicios. Formula las siguientes sales 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13.

Ortofosfato de germanio (II) Ge3(PO4)2 Hipoclorito de cesio CsClO Fosfato de hierro (III) FePO4 Heptaoxodicromato (VI) de cobre (I) Cu2Cr2O7 Sulfito niqueloso NiSO3 Hiponitrito de estroncio Sr(NO)2 Nitrato de plata AgNO3 Seleniato de cadmio CdSO4 Nitrato de cobre (II) Cu(NO3)2 Tetraoxosulfato (VI) de sodio Na2SO4 Bis-trioxoclorato (V) de calcio Ca(ClO3)2 Dihidrogenofosfato de mercurio (II) Hg(H2PO4)2 Hidrogenosulfito de potasio KHSO3

Get in touch

Social

© Copyright 2013 - 2024 MYDOKUMENT.COM - All rights reserved.