Cemre o sabah uyandığında çok heyecanlıydı.Aynanın karşısına geçip siyah saçlarını taradı. Ela gözlerinin içi heyecandan parlıyordu.
Hava çok sıcaktı. Ama cemre heyecanlı olduğu için bunun farkında değildi çünkü yaz okuluna başlayacaktı ve o gün 10 yaşına basıyordu.
Akşamdan hazırladığı elbisesini giydi.Hızlıca çantasını sırtına aldı.Tam evden çıkıyordu ki annesi : 'Daha kahvaltı bile yapmadan nereye böyle?' diye seslendi.Geri döndü ve kahvaltısını yaptı.Dişlerini fırçaladı ve çabucak evden fırladı.Okul yoluna koyuldu.
O kadar mutluydu ki kuşlara selam veriyor,yol kenarındaki çiçekleri okşuyor,kedilere gülümsüyordu.
Artık okula varmıştı.Mutlu ela gözleriyle seyretmeye başlamıştı kocaman demir kapıyı.Derin bir nefes aldı ve içeri girdi.Etrafı süzdü.Okulun giriş kapısına doğru yürümeye başladı.Yeni bir sınıf,yeni arkadaşlar...Ama mutluluğunun yanında tuhaf bir his de vardı içinde...Neden böyle hissediyordu?
Cemre içindeki bu tuhaf hisle sınıfın kapısından içeri girdi. Sınıftaki arkadaşlarının meraklı bakışları arasında öğretmenin gelmesini bekledi. Öğretmen içeriye girdi. Öğretmen 'Merhaba çocuklar, sizlerle tanışacağım için çok heyecanlıyım. Kim önce kendini bize tanıtmak ister? ' diyerek söze başladı.
Cemre heyecanla parmak kaldırdı. 'Merhaba öğretmenim, adım Cemre, ela gözlüyüm siyah saçlıyım. Bugün benim doğum günüm. Benim uçma yeteneğim var.' Bunu duyan bütün öğrenciler hep bir ağızdan kahkaha atıp, inanmayan gözlerle Cemre'ye baktılar.
Bu duruma çok üzülen Cemre'nin,güzel ela gözlerinden yaşlar süzüldü.Gün boyu ona inanmayan arkadaşları yüzünden kötü bir gün geçirdi. Eve gittiğinde doğum günü olduğunu hatırladı.Ailesinin ona hazırladığı sürprizle karşılaştı.Arkadaşlarını karşısında görünce şaşkınlığını gizleyemedi.
Mum üfleme anı geldiğinde şu dileği diledi: -Arkadaşlarımın bana inanmasını ve mutlu olmayı diliyorum. Ve mumu üfledi ama mum sönmedi.Bunu farkeden arkadaşları ,Cemre'nin dileğini tahmin ettiklerinden gülmeye ve tekrar dalga geçmeye başladılar.İşte tam da o anda beklenmedik bir şey gerçekleşti.
Arkadaşları Cemre ile dalga geçerken Cemre’nin arkasından aniden kanat çıktı. Cemre uçuyordu.Arkadaşları Cemre ile dalga geçtikleri için çok pişman olmuşlardı.Ailesi ise hayretle Cemre'yi izliyorlardı.
İşte tam o sırada Cemre rüyasından uyandı. Her şey gerçek gibiydi.Keşke gerçek olsaydı diye düşündü. Gerçek olsaydı arkadaşlarım uçma yeteneğimin olduğunu görmüş olurdu ve benimle alay etmezlerdi.
Cemre rüyasını düşünürken bir anda her yer karanlık oldu. Cemre karanlıktan çok korkuyordu. Tam çığlık atacaktı ki annesi elinde fener ile içeriye girdi. Cemreye korkmamasını söyledi.Ben yanındayım kızım güvendesin dedi. Ve Cemre'nin kulağına adaletli olan hem de uçabilen süper kahramanları karanlık bile korkutamaz, benim cesur kızım karanlık ile baş edebilir diye fısıldadı. Sinan Koç / Elaldı İlkokulu 4-A Sınıfı
Annesinin kulağına fısıldadığı sözler ile mutlu olan Cemre hemen okula gitmek için hazırlanmaya başladı. Bugün okulda koşu yarışması vardı uçarak yarışmada birinci olmayı hayal etti.Madalya aldığında arkadaşları onu sevecek ve alay etmeyeceklerdi bu düşünce Cemre'nin yüzünü gülümsetti. Sinan Koç / Elaldı İlkokulu 4-A Sınıfı
Okula vardığında ise yarış alanı hazırlanmış herkes heyecanla yarışmanın başlamasını bekliyordu.Başla işaretiyle yarışma başladı.Cemre ise biraz koştu tenha bir yerde ise kanatlarını çıkarıp uçmaya hazırlandı.Tam o sırada aklına sabah annesinin kulağına fısıldadığı sen adaletli bir kahramansın sözleri geldi. Sinan Koç / Elaldı İlkokulu 4-A Sınıfı
nünde iki seçenek olan Cemre bir karar Ö vermeliydi. Ya arkadaşları tarafından kabul görmek için yarışmayı hile yaparak kazanacaktı ya da adaletli bir şekilde yarışa devam edip elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışacaktı.Kendini hiç bu kadar kararsız hissetmemişti. Zaman geçiyor saatler ilerliyordu. Cemre koşuyor koşarkende kendiyle şavaşıyordu. Hayır, hayır kolayı herkes başarabilirdi.Önemli olan adaletli olmak ve dürüstçe yarışmaktı...
Sinem UZUN / Oğuzhan İlkokulu ( Ecrin)
Hem başarabilirdi.Çocukken mahallede arkadaşlarıyla koşu yarışmalarında hep birinci gelen o değil miydi?Dürüstlük herşeyden önemliydi. Anneside ona güveniyordu.Bu Cemre için çok önemliydi.Var gücüyle koşmaya devam etti. Rüzgarla yarışır gibiydi....
Sinem UZUN / Oğuzhan İlkokulu ( Malik)
Yarışmanın son metrelerine yaklaşırken yarışmayı kazanma ümidi ile var gücü ile koşmaya devam ediyordu. Tam o sırada yanından geçen arkadaşının yere düştüğünü gördü. Ona yardım mı etmeliydi yoksa yarışmaya devam edip kazanmalı mıydı?
Süleyman YURTSEVEN / H.İ.D. Cumhuriyetİlkokulu
Bir anda arkadaşına yardım etmeye karar verdi. Arkadaşı düşünce ayağında ve bazı yerlerinde yaralanmalar vardı. Hemen arkadaşını yere yan yatırdı. Saha kenarında bekleyen sağlık görevlilerine işaret ederek gelmeleri gerektiğini söyledi.
Süleyman YURTSEVEN / H.İ.D. Cumhuriyetİlkokulu
Cemre verdiği karar ile diğer yarışmacılar onu geçmiş ve yarışmayı kazanma ihtimali kalmamıştı. Ama verdiği karadan mutlu idi. Arkadaşı sağlık görevlileri tarafından tedavi için hastaneye götürmüşlerdi.
Süleyman YURTSEVEN / H.İ.D. Cumhuriyetİlkokulu
Cemre hastaneden gelecek haberi bekliyordu. Bir gün sonra arkadaşının annnesinden gelen haber ile verdiği kararın ne kadar doğru olduğunu ve mutlu olduğunun farkına vardı. Cemre sayesinde arkadaşı ayağından ameliyat olmaktan kurtulmuştu.
Sedat Arıkan/ H.İ.D. Cumhuriyetİlkokulu
Cemre hastanedeki arkadaşını ziyaret etmeyi düşündü. Bu fikri annesine söylemedi. Annesi Cemrenin fikrini çok beğendi. Annesi ile bir hediye alarak hastanenin yolunu tuttular.
Sedat Arıkan/ H.İ.D. Cumhuriyetİlkokulu
Arkadaşı Cemre'yi görünce çok sevindi. Biraz gülüp eğlendikten sonra eve döndüler. Sonraki günlerde Cemre'nin ne kadar iyi bir insan olduğunu anladılar. Hep birlikte eğlenceli bir yaz okulu geçirdirler.